Γράφει ο Ηλίας Αθ. Καραθάνος

Κι άλλες φορές το έχουμε επισημάνει, αλλά και πάλι το τονίζουμε και δεν θα σταματήσουμε να το διαλαλούμε, μέχρι να ξυπνήσουμε από το βαρύ ύπνο της αδιαφορίας που μας έχει κυριεύσει. Πρόκειται για τον άμεσο κίνδυνο της ισλαμοποίησης, που αντιμετωπίζει η χώρα μας, που δεν επιδέχεται αναβολή αντιμετώπισης, καθώς οι χιλιάδες των λαθρομεταναστών κατακλύζουν καθημερινώς την Ελλάδα, οι οποίοι κυρίως αποτελούνται από Μουσουλμάνους.

Τον κώδωνα εκπομπής του άμεσου κι επείγοντος κινδύνου για την ισλαμοποίηση δεν κρούουν μόνον για τη χώρα μας, αλλά και για άλλες, όπως για παράδειγμα τη Γαλλία. Κατεξοχήν αποκαλυπτικό ήταν ένα δημοσίευμα της έγκριτης εφημερίδας «Καθημερινή», της ημερομηνίας 19 Απριλίου 2016 με τον τίτλο που συμμερίζεται το συναίσθημά μας: «Φόβος ισλαμοποίησης και γαλλική μελαγχολία».

Το άρθρο αναφέρεται στη συλλογική αγωνία των Γάλλων, η οποία κατά τα γραφόμενα της εν λόγω εφημερίδας, αποκρυσταλλώνεται με τον καλύτερο τρόπο, στα τελευταία έργα δύο εκ των πλέον προβεβλημένων κι αμφιλεγόμενων Γάλλων συγγραφέων, του Ερίκ Ζεμούρ και του Μισέλ Ουελμπέκ. Τα εν λόγω βιβλία για τους λαθρομετανάστες έγιναν Μπεστ Σέλλερ, καθώς προειδοποιούσαν για τον υφέρποντα κίνδυνο καθυστέρησης κι ισλαμοποίησης ολόκληρης της Γαλλίας, η οποία συγκλονίστηκε από τη φονική επίθεση των Ισλαμιστών-τζιχαντιστών στο περιοδικό Τσάρλυ.

Όμως, στην Ελλάδα δεν ακούγεται κανένας κώδωνας κινδύνου, που να είναι συντονισμένος με άλλους, κατά συστηματικό τρόπο. Η προοδευτική μας ιντελλικέτσια περί άλλα μεριμνά και τυρβάζεται. Θορυβείται και παθαίνει αλλεργία μόλις προβάλλει ένα τέτοιο θέμα και στολίζει ως ρατσιστές, όσους κρούουν τον κώδωνα ενός τέτοιου κινδύνου αφελληνισμού

Από το άλλο μέρος, οι πολιτικοί μας ασχολούνται με εκλογές κι εκλογικό σύστημα, διεξαγωγή εθνικών ή εσωκομματικών ή με τα κάπιταλ κοντρόλς ή με ανακεφαλαιώσεις Τραπεζών ή τις ιδιωτικοποιήσεις ή τα κόκκινα δάνεια ή τον ΦΠΑ ή πας να φορτώσουν το λαό με ασήκωτα βάρη. Ασχολούνται δηλαδή χάρη απασχόλησης, χωρίς να είναι παραγωγικοί, χωρίς κοινό ενδιαφέρον, αλλά με αμέριστη ιδιοτέλεια.

Νοιάζονται μόνον για την τσέπη τους, το πουγκί τους, να στοιβάσουν τις καταθέσεις στο εξωτερικό, να κάνουν αδιαφανείς εταιρείες, να επενδύσουν στην εκμετάλλευση του λαού, τον οποίο κρατούν στο σκοτάδι της άγνοιας και της αμάθειας επιχειρώντας μυστικές συνεννοήσεις και κάνοντας διαπραγματεύσεις κάτω απ’ το τραπέζι, διατηρώντας κρυφό πρωτόκολλο.

Συντηρούν το παλαιό καθεστώς, με ιδεολογίες γραφειοκρατίας, πελατειοκρατίας, ρουσφετολογίας, χρηματισμού, χαφιεδισμού, όσο κι αν επικαλούνται ανανέωση. Μπορεί τότε να ισχύει η λαϊκή παροιμία: Άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς», έχοντας μόνον επιδερμική αλλαγή κι όχι ουσιαστική και ριζική.

Εξ άλλου, η ειρωνεία τους, με την υποσχολογία τους, πάνε παρέα. Τα ψέματά τους θυμίζουν τον Ψευτοθόδωρο του κινηματογράφου. Δεν είναι λίγες οι φορές που προσπαθούν να μας ξεγελάσουν και ενίοτε το καταφέρουν με κακοποίηση της αλήθειας και παραπλανητικές εκφράσεις.

Πολλά σοφίσματα αναλογίζονται και μεταχειρίζονται «ήξεις, αφίξεις…» της Πυθίας και για όλα αυτά έπεσαν όλοι τους στην δυσμένεια του λαού, του οποίου προκαλούν τη δυσπιστία και την αντίδραση με χλευαστικές εκδηλώσεις ή χειρονομίες. Αν και υπάρχουν κάποια φωτεινά παραδείγματα πολιτικών, ισχύει και γι’ αυτούς το απαύγασμα της λαϊκής ό

Μέσα σ’ αυτόν τον πολιτικοοικονομικό κυκεώνα αναλίσκονται προπαντός όσοι ασχολούνται με τα κοινά της πατρίδας τους και παραβλέπουν τον ύπουλο εχθρό, ο οποίος ως δούρειος ίππος, βρίσκεται ήδη εντός των τειχών, για τον οποίο, εδώ και καιρό μίλησαν, χωρίς περιστροφές κάποια φωτεινά κι άγρυπνα πνεύματα.

Έτσι ο εκλεκτός μακαριστός μοναχός Θεόδωρος Διονυσιάτης, σε κείμενό του στην εφημερίδα «Ορθόδοξος τύπος» (23/11/2001), υπό τον τίτλο: «Μελαγχολικαί ενοράσεις», αναφερόταν απερίφραστα, ξάστερα και με διαύγεια στο πρόβλημα της εισόδου λαθρομεταναστών στην Ελλάδα.

Τότε, το πρόβλημα δεν ήταν οξυμμένο ακόμη, αλλά ήταν στην αρχή και μόλις άρχιζε να ξεδιπλώνεται. Σ’ εκείνο το ολοκληρωμένο άρθρο από κάθε πλευρά, ο αγιορείτης μοναχός παρουσίαζε την ομιλία του με τρεις φίλους ησυχαστές. Κι οι τρεις υποστήριζαν σθεναρά, σαν από προφητικό χάρισμα των μεγαλείων του Θεού, για τον κατακλυσμό προσεχώς των,

Διατείνονταν ότι η Ελλάδα δεν θα συρρικνωθεί γεωγραφικά, ως προς το έδαφός της, αλλά θα αλωθεί κοινωνικά στην συνοχή της από τους Ισλαμιστές κι από τη μεριά των ένδον. Τότε μάλιστα ισχυρίζονταν ακράδαντα ότι η άλωση της πατρίδας μας ήδη διενεργείται με τα 2-3 εκατομμύρια των Μωαμεθανών, που καλούνται μετανάστες και πρόσφυγες από τους «ειδήμονες» κυβερνητικούς.

Αυτοί οι Μωαμεθανοί, όπως έλεγαν οι κυβερνητικοί, σύντομα θα αφομοιώνονταν στην ελληνική κοινωνία, ξεχνώντας τις πνευματικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες. Ακόμη, έλεγαν, ότι θα στερεώνονταν σταδιακά στα ελληνικά δεδομένα, με την παροχή αθρόας της ιθαγένειας, για λόγους σκοπιμότητας.

Οι αγιορείτες ησυχαστές, που είναι αποτραβηγμένοι στο Άγιο Όρος, εκτός του κόσμου, είδαν με την διορατικότητα που διαθέτουν και με τις ευκαιρίες που τους δίνονται συναναστρέφοντας πνευματικούς ανθρώπους, πιο γρήγορα αυτό το πρόβλημα, ακόμη από το 2001! Αυτοί ξεπέρασαν τους πολιτικούς μας σε εγρήγορση που υποτίθεται ότι αγρυπνούν για το καλό των πολιτών κι είναι μέσα στα πράγματα και τάχα ενδιαφέρονται για το έθνος.

Εμείς που έχουμε τέτοιους πολιτικούς, είμαστε άξιοι της τύχης μας που τους προβάλλουμε κιόλας, για όσο καιρό εθελοτυφλούμε, οπότε ράθυμοι πια ασχολούμαστε μόνον με τον μαμωνά χάρη απασχόλησης και βυθισμένοι μέσα στην παρανόηση και το αμαρτωλό μεθύσι, με την κοσμική ηδονομανία.

Αυτοί οι Μωαμεθανοί, μόνον δεν είναι άξιοι λύπης, καθώς οι περισσότεροι είναι εξοπλισμένοι με το τελευταίο επίτευγμα της τεχνολογίας. Προωθούν τα παιδιά τους στον κίνδυνο των σαπιοκάραβων και της επαιτείας, προκειμένου να σωθούν οι ίδιοι. Είναι απαιτητικοί στην διατροφή τους, στην περιβολή τους, την υγιεινή τους, την υποκουλτούρα τους. Θέλουν αποκλεισμό του ζωοποιού Σταυρού και των άλλων χριστιανικών Συμβόλων Επιζητούν προδιαγραφές και συνταγές στα φαγητά, που υπαγορεύει η θρησκεία τους. Εκτρέφουν τους τζιχαντιστές, που υποψήφιοι όλοι οι Ισλαμιστές, αφού το Κοράνι, κοινό Ιερό βιβλίο τους, προβλέπει το τζιχάντ, τρομοκρατική απειλή εναντίον όλων των απίστων και ειδικά των Χριστιανών.

Από ουδέτερους αυτόπτες μάρτυρες, αναφέρεται το γεγονός, κατά το οποίο για μα τους προσεγγίσουν, οι Ιερωμένοι μας έβγαλαν τον Τίμιο Σταυρό και τα Χριστιανικά διακριτικά τους, οι στρατιώτες που έγιναν υπηρετικό προσωπικό, έβγαλαν τα πηλίκια τους με τα εθνόσημα που έφεραν τον Σταυρό. Όλα αυτά συνέβησαν κατά απαίτηση των νοςπάθημά τους ή αίσθηση ευγνωμοσύνης για την προσφορά των Ελλήνων, αλλά ήταν απαιτητικοί λες κι ήταν υποχρεωμένοι, επειδή τάχα «δούλευαν στο χωράφι του πατέρα τους».

Το κυριότερο πρόβλημα για μας ως αποδέκτες τους είναι η οικονομική κρίση που διερχόμαστε. Αυτή μας καθιστά ακατάλληλους να δεχόμαστε την συμβίωσή τους που μας επιβαρύνει οικονομικά, καθώς η ανέχεια, η πείνα, η αθλιότητα χαρακτηρίζει τώρα εμάς τους χρεωκοπημένους. Οι οικονομικοί δείκτες έχουν επιδεινωθεί αφάνταστα στο σύνολό τους, με πρώτη την ανεργία να έχει εκτοξευτεί κατακόρυφα. Έτσι είναι σφόδρα επαχθές να τους συντηρούν οι Έλληνες απ’ τη φτώχεια τους. Είναι φοβερό η μπουκιά που προορίζεται για τα παιδιά μας να αλλάζει πορεία, το μεροκάματο που είναι σπάνιο, να μας το παίρνουν… Πώς κατάντησε η σημερινή Ελλάδα, με τόσο ιστορικό απόθεμα ιδανικών, ενώ είναι τόπος αγίων κι ηρώων!