Όμιλος ΔΕΗ: 130 MW φωτοβολταϊκών προστίθενται στο εν λειτουργία χαρτοφυλάκιο ΑΠΕ στη Ρουμανία
Με μισθό 743 ευρώ αμείβεται το 10% των Ελλήνων εργαζομένων
Υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την στήριξη των κτηνοτρόφων
Κ. Τσιάρας: Αδήριτη ανάγκη να δημιουργήσουμε τη συνθήκη για να μην διακινδυνεύσουν οι ευρωπαϊκοί πόροι
Παρουσίαση του βιβλίου «10+1 Αποτυπώματα, Ανθρώπινα, Κοινωνικά, Ιστορικά» του Χρίστου Λιόλιου στην Άρτα
Κινηματογραφική Λέσχη Άρτας: Προβολή της ταινίας «Ζ» του Κώστα Γαβρά στην αίθουσα «Διώνη»
Σε κάθε ευκαιρία προσπαθώ να αναδεικνύω το πλούσιο αρχείο του πατέρα μου, φωτορεπόρτερ Δημήτρη Κουλούρη. Αγαπώ ιδιαιτέρως τη φωτογραφία γιατί έχω δυνατές μνήμες από φωτογραφικές μηχανές, φιλμ, αρνητικά καθώς και από τον παραδοσιακό τρόπο εμφάνισης της φωτογραφίας. Η ιστορία της τέως βασιλικής οικογένειας ήταν πάντα στο μυαλό μου. Αλλά περίμενα την κατάλληλη στιγμή, η οποία τελικά ήρθε με την απόφαση ανάπλασης του πρώην βασιλικού κτήματος του Τατοίου.
Οι φωτογραφίες προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από το αρχείο του πατέρα μου, καθώς και από οικογενειακά αναμνηστικά και τεκμήρια.
Η τεκμηρίωση του υλικού σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν δύσκολη, καθώς δεν είχα στη διάθεσή μου όλες τις πληροφορίες για τα πρόσωπα που απεικονίζονταν. Για τον λόγο αυτό ανέτρεξα στο αρχείο των εφημερίδων της Βουλής, αναζητώντας στοιχεία μέσα από εκατοντάδες μικροφίλμ. Πολύτιμη ήταν και η βοήθεια του δημοσιογράφου Γιάννη Τζανετάκου, ο οποίος είναι βαθύς γνώστης της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας και στον οποίο απευθύνθηκα με προτροπή του Θεόδωρου Ρουσόπουλου. Συνομίλησα ακόμη με παλιούς φωτορεπόρτερς και εικονολήπτες.
Γιατί στο Τατόι έχει γραφτεί ιστορία. Στην περίοδο που παρουσιάζω, στο Τατόι ορκίστηκε η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου από τον βασιλιά Παύλο, λίγο πριν τον θάνατό του. Το Τατόι συνήθιζε να επισκέπτεται ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος κάθε φορά που είχε επίσημες συναντήσεις στην Αθήνα για το Κυπριακό. Το στρατιωτικό πραξικόπημα που εκδηλώθηκε τη νύχτα της 20ής προς την 21η Απριλίου 1967 βρήκε τον βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄ στο Τατόι, από όπου ακολούθησε η νομιμοποίηση της δικτατορίας.
Εξ όσων γνωρίζω ο προγραμματισμός προέβλεπε έως το τέλος του 2025, αρχές 2026την ολοκλήρωση του κεντρικού κτιρίου, το οποίο απεικονίζεται σε αρκετές φωτογραφίες του βιβλίου μου, προκειμένου να λειτουργήσει ως μουσείο.
Στο αρχείο του πατέρα μου υπάρχουν χιλιάδες ακόμη σημαντικά φωτογραφικά ντοκουμέντα. Για αυτό και η επιλογή, ήταν μια επίπονη διαδικασία, την οποία διαχειρίστηκα και με τη συνδρομή του εκδότη μου Ανδρέα Σιδέρη. Εξάλλου η στόχευση ήταν να αναδείξω περισσότερο την ιστορική πλευρά της βασιλείας. Να παρουσιάσω δηλαδή τον θεσμό, μέσα από την αλληλεπίδραση με τους κυβερνώντες και τα σημαντικότερα γεγονότα εκείνης της δεκαετίας, με βασικό οδηγό το φωτογραφικό υλικό που είχα στη διάθεσή μου.
Όποιος διαβάσει το κεφάλαιο που αποτυπώνει φωτογραφικά και δημοσιογραφικά μέσα από τις εφημερίδες και τα επίκαιρα της εποχής, τον γάμο του Κωνσταντίνου και της Άννας Μαρίας θα καταλάβει πολλά. Βλέποντας πλήθος κόσμου να περιμένει στωικά από τα ξημερώματα, για να μοιραστεί λίγη από τη λάμψη μιάς παραμυθένιας ζωής, που ο ίδιος δεν θα ζήσει ποτέ. Η ψευδαίσθηση της συμμετοχής σε ένα όνειρο. Φανταστείτε το σαν μια ταινία, χωρίς το αντίτιμο του εισιτηρίου, με καφάσια αντί για καθίσματα.
Στην εποχή των ψευδών ειδήσεων, της τεχνητής νοημοσύνης, του photoshop που μετεξελίχθηκε σε εφαρμογές που βελτιώνουν ή ορθότερα αλλοιώνουν τις φωτογραφίες, άρα και την εικόνα μας, η κλασική παλιά φωτογραφία, που αποτυπώνεται σε σλάιτς (slides) ή αρνητικά εφόσον δεν πειραχτεί, συμβάλει στην οικοδόμηση μιάς ειλικρινούς σχέσης με τον αναγνώστη, καθώς του παρέχει πληροφορίες από άλλες εποχές.
Ανέλπιστα θετική. Και γιατί το λέω αυτό; Επειδή με ανησυχούσε η πιθανότητα να υπάρξουν δεύτερες σκέψεις ως προς τις προθέσεις μου. Ωστόσο ο κόσμος αγκάλιασε το βιβλίο, καθώς ταξίδεψε μέσα από τις σελίδες του. Αισθάνομαι ότι η επιλογή μου να διατρέξω τον τύπο εκείνης της περιόδου ήταν ορθή. Καταρχήν γιατί είμαι δημοσιογράφος, οπότε η ανάγνωση των εφημερίδων είναι για εμένα μια οικεία διαδικασία. Επιπλέον, σε μια εποχή κατά την οποία το διαδίκτυο έχει περιορίσει την κυκλοφορία των εφημερίδων στην κλασική τους μορφή, αισθάνομαι ότι συνέβαλα στην αναβίωση ιστορικών στιγμών μέσα από τα αρχεία του τύπου με ρυθμό γρήγορο. Σαν την ταχύτητα του κλείστρου της φωτογραφικής μηχανής, που μαζί με το διάφραγμα διαμορφώνουν τις συνθήκες προκειμένου να περάσει το φως. Με την ελπίδα να προσελκύσω και τους νεότερους σε αυτό το μαγικό ταξίδι στον κόσμο της ιστορίας και της φωτογραφικής τεκμηρίωσης, όταν πλέον θα έχει ολοκληρωθεί το έργο της ανάπλασης του Τατοίου.
