Τελευταία Νέα
Αναρτήθηκε στις:07-10-25 15:20

Ο Τσίπρας εκτός Βουλής: Ναι μεν, αλλά…


Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από τη Βουλή, έπειτα από 16 χρόνια κοινοβουλευτικής παρουσίας, δεν είναι απλώς μια προσωπική απόφαση, είναι μια πολιτική κίνηση με βαρύνουσα σημασία. Όταν ένας πρώην πρωθυπουργός επιλέγει να αποχωρήσει από το κοινοβουλευτικό πεδίο, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για το μέλλον του, το μήνυμα είναι διπλό: αποστασιοποίηση και ταυτόχρονα προετοιμασία.

Ναι μεν αποσύρεται, αλλά μόνο από τα έδρανα, όχι από το προσκήνιο. Ναι μεν «παραιτείται», αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι δεν εγκαταλείπει τη μάχη.

Και εδώ αρχίζει η ουσία. Στην Ελλάδα, κάθε φορά που ένας πολιτικός χάνει την εξουσία, ο λόγος του ξανακερδίζει σημασία. Ίσως γιατί δεν συνοδεύεται πια από κρατικό ταμείο, κομματικό μηχανισμό ή υπουργικές καρέκλες.

Ο Τσίπρας, με τη γνωστή του πολιτική ευφυΐα, δείχνει να επιδιώκει μια νέα φάση πολιτικής επιρροής, λιγότερο θεσμική, περισσότερο «ελεύθερη». Όμως μένει να φανεί αν αυτή η απόπειρα θα σταθεί στο ύψος των προσδοκιών ή αν το παρελθόν του θα επισκιάζει κάθε νέο του βήμα. Η σκιά της διακυβέρνησης 2015–2019 δεν είναι μικρή… οι υποσχέσεις που έμειναν μισές, τα λάθη που δεν ξεχάστηκαν, οι συμβιβασμοί που σημάδεψαν τη ριζοσπαστική εικόνα του.

Η χώρα, ωστόσο, δεν χρειάζεται απλώς άλλους «επανακάμπτοντες» πολιτικούς. Χρειάζεται λόγο ουσίας, όχι μνήμης. Χρειάζεται εκείνους που μπορούν να σταθούν μπροστά χωρίς να αναμασούν το παρελθόν τους.

Αν ο Αλέξης Τσίπρας θέλει πραγματικά να ξαναμπεί στη μάχη, θα πρέπει να δείξει πως έμαθε από εκείνη την εποχή που είχε την εξουσία και πως τώρα δεν επιδιώκει απλώς να τη νοσταλγήσει. Ο λόγος του, όσο κι αν ξανακερδίζει ενδιαφέρον, θα κριθεί όχι από τα λόγια ή τις υποσχέσεις, αλλά από τα έργα και τα διδάγματα που πήρε.

Μέχρι τότε, ας κρατήσουμε επιφυλάξεις. Ο χρόνος θα δείξει αν πρόκειται για πολιτική αναγέννηση ή για επανάληψη του ίδιου έργου με την ίδια παλιά συνταγή.

«Μ»



img

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ