Το στρατόπεδο ΒΕΡΣΗ στην Άρτα δεν αποτελεί απλώς μια στρατιωτική εγκατάσταση που κλείνει. Αποτελεί ένα κομμάτι της τοπικής ιστορίας, σημείο αναφοράς για γενιές Αρτινών, χώρος που συνδέθηκε με οικογένειες, με την οικονομία της περιοχής και με τη συλλογική μνήμη. Η απόφαση για το κλείσιμό του δεν προέκυψε αιφνίδια, δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία αλλά συνιστά το αποκορύφωμα μιας πορείας εγκατάλειψης και υποβάθμισης. Μιας πορείας που είχε εγκαίρως αναδειχθεί μέσα από δημόσιες τοποθετήσεις μου, πριν την όψιμη ευαισθητοποίηση ορισμένων.

Από το βήμα του Δημοτικού Συμβουλίου Αρταίων και μέσα από δημόσιες παρεμβάσεις μου, είχε επισημανθεί κατ’ επανάληψη ότι η σταδιακή αποδυνάμωση του ΒΕΡΣΗ δεν ήταν τυχαία. Το προσωπικό μειωνόταν, οι δομές συρρικνώνονταν, οι αρμοδιότητες μεταφέρονταν αλλού. Είχε διατυπωθεί με σαφήνεια ότι αν αυτή η πορεία συνεχιζόταν, θα οδηγούσε αναπόφευκτα στο κλείσιμο. Και δυστυχώς, η πρόβλεψη αυτή επιβεβαιώθηκε, καθώς υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει έλλειψη και αξιολόγηση Δημόσιας Πολιτικής σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

Οι έως τώρα κινήσεις που αφορούν το στρατόπεδο ΒΕΡΣΗ χαρακτηρίζονται από λανθασμένο σχεδιασμό και έλλειψη ιεράρχησης, με αποτέλεσμα να απουσιάζουν θετικά και χειροπιαστάαποτελέσματα προς όφελος της τοπικής κοινωνίας της Άρτας. Το κλείσιμο του στρατοπέδου προηγήθηκε κάθε ουσιαστικής διαδικασίας συλλογής εγγράφων, επίσημων απαντήσεων και εκπόνησης ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αξιοποίησης της έκτασης. Η εξέλιξη αυτή αποδεικνύει την απουσία πολιτικής βούλησης και αποφασιστικότητας. Παράλληλα, η στάση φορέων και πολιτικών παραγόντων υπήρξε ελλιπής: απουσίασαν από τις δημόσιες συναντήσεις που είχαν συγκληθεί με επίσημες προσκλήσεις της Δημοτικής Αρχής, για να εμφανιστούν εκ των υστέρων σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ανεπίσημα και με απολογητική διάθεση.

Στον τοπικό Τύπο, μέσα από άρθρα μου, είχε καταγραφεί εγκαίρως η ανησυχία για το μέλλον του στρατοπέδου. Είχε τονιστεί ότι η κυβέρνηση οδηγούσε το στρατόπεδο σε μια “λύση” εις βάρος της τοπικής κοινωνίας. Είχε επισημανθεί ότι αγνοούνταν επιδεικτικά οι κοινοβουλευτικές ερωτήσεις που κατατέθηκαν από το ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής, ότι δεν υπήρχε διάλογος, ότι έλειπε κάθε μακροπρόθεσμος σχεδιασμός.