In memoriam: Στη μνήμη του Θανάση Κονταξή

Όσο κι αν θεωρούμε ότι είμαστε προετοιμασμένοι να δεχθούμε το αναπόφευκτο για μερικούς συνανθρώπους μας και επιθυμούμε να τους κατευοδώσουμε στο επέκεινα, η γραφίδα αρνείται να υπακούσει στα κελεύσματα της ψυχής, της καρδιάς και του μυαλού.
Με μεγάλη δυσκολία καταφεύγω σ’ αυτή την επιμνημόσυνη αναφορά μου, λόγω εκδημίας του, στον φίλο μου ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΝΤΑΞΗ, γιατί η απώλειά του, πέραν του κενού, αφήνει και μια γλυκόπικρη γεύση εντός μου.
Ευτύχησα κι ευλογήθηκα να τον γνωρίσω πριν 50 χρόνια (το 1974), όταν για πρώτη φορά υπέβαλε υποψηφιότητα για βουλευτής της ΝΔ.
Έκτοτε σιγά - σιγά χτίστηκε μια φιλία μαζί του και με την οικογένειά του κι έτυχα της επιδαψίλευσης από μέρους τους αυτής της ιερότερης ανθρώπινης σχέσης, που αποτελεί δώρο ανεκτίμητα πολύτιμο κι ανεξίτηλο στο πέρασμα του χρόνου. Αργότερα με περιέβαλε με την εμπιστοσύνη του και με συμπεριέλαβε στους συνεργάτες του για τρία σχεδόν χρόνια (από 10 Μαρτίου 1978 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1980) κι έτσι γνώρισα περισσότερο κι από κοντά αυτόν τον ΕΥΠΑΤΡΙΔΗ της πολιτικής. Μαθήτευσα μαζί ου κι έμαθα πως η ηθική έχει παντού θέση. Η ειλικρίνεια, η ευθύτητα, η τιμιότητα δεν πρέπει να είναι μόνο ζητούμενα, αλλά τρόπος ζωής.
Ναι, γιατί για τον ΘΑΝΑΣΗ αυτές οι αρετές αποτελούσαν mondus vivendi και σαν τις σιδηροτροχιές πρέπει να μεταφέρουν τον ΑΝΘΡΩΠΟ στην πορεία προς τον προορισμό του. Στις πολλές και πολύωρες συζητήσεις μας μου μεταλαμπάδευσε με το παράδειγμά του την αγάπη για τον συνάνθρωπο. Η αλαζονεία ήταν ξένη κι άγνωστη κατάσταση για εκείνον, ενώ η ταπεινότητα, η αγνότητα κι η καθαρότητα ήταν κυρίαρχα μεγέθη όχι μόνο στη σκέψη του, αλλά και στην βιωτή του.
Σωρεία αναμνήσεων κατακλύζουν, σχεδόν καθημερινά, το είναι μου με μεγάλες δόσεις νοσταλγίας για εκείνη την εποχή, καθώς ζώντας στις σημερινές συνθήκες η απογοήτευση και η θλίψη με πλημμυρίζουν.
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΟΝΤΑΞΗΣ αποτέλεσε κι αποτελεί ακόμα έναν πολύ φωτεινό φάρο για μένα καθοδηγώντας με στο να αποφεύγω τις κακοτοπιές των ημερών. Αυτό θα είναι άλλη μια παρακαταθήκη μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής μου. Τί να πρωτοθυμηθώ, τι να ξεχάσω απ’ αυτή την μοναδική εμπειρία ζωής μαζί του. Δεν πρόκειται όμως να συμβεί κάτι τέτοιο, επειδή θα ήταν προσβολή στη μνήμη του.
Λένε πως πίσω από έναν επιτυχημένο άνδρα πάντα βρίσκεται ή κρύβεται μια άξια γυναίκα κι έτσι είναι γιατί η ΧΑΡΑ υπήρξε μέχρι το τέλος της ζωής του το αποκούμπι η βακτηρία και το στήριγμά του και στα εύκολα αλλά κυρίως δε στα δύσκολα.
Ευτύχησαν να δουν εγγόνια να μεγαλώνουν κι αυτό αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη ευλογία για κάθε άνθρωπο. Επειδή δεν μπορώ ούτε θέλω να μακρηγορήσω άλλο, φοβούμενος μην τυχόν χαρακτηρισθώ υπερβολικός, όντας γεμάτος από αναμνήσεις και την πολλή αγάπη κι εκτίμηση στο πρόσωπό του, πρέπει να κλείσω αυτό το πνευματικό μνημόσυνο.
Τελειώνοντας αυτή μου την κατάθεση ψυχής για τον πολιτικό κι υπέροχο ΑΝΘΡΩΠΟ ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΝΤΑΞΗ, θέλω να εκφράσω τα καρδιακά μου συλλυπητήρια στην αξιαγάπητη ΧΑΡΑ και στους απογόνους τους.
Να ζήσετε και να τον θυμάστε, γιατί πεθαίνουμε πραγματικά, όταν μας ξεχνούν και κάτι τέτοιο δεν θα του άξιζε.
Καλόν Παράδεισο ΦΙΛΕ και ΑΡΧΗΓΕ ΜΟΥ ΘΑΝΑΣΗ. Αιωνία η μνήμη σου ΕΥΠΑΤΡΙΔΗ της πολιτικής, κυρίως δεν της ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.
Απόστολος Γ. Τόδουλος
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ