«Ο Μελισσοκομικός Σύλλογος Άρτας επιθυμεί να θέσει το ζήτημα της ανάγκης θεσμικής αναγνώρισης της μελισσοκομίας ως βαρέως και ανθυγιεινού επαγγέλματος, καθώς και της αναμόρφωσης του ασφαλιστικού πλαισίου που διέπει τους επαγγελματίες του κλάδου. Η μελισσοκομία αποτελεί ένα επαγγελματικό αντικείμενο με έντονη σωματική καταπόνηση, που πληροί σε μεγάλο βαθμό τα κριτήρια που χαρακτηρίζουν τα βαρέα επαγγέλματα.

Συγκεκριμένα:

Οι μελισσοκόμοι πραγματοποιούν συχνές μετακινήσεις των μελισσιών σε μεγάλες αποστάσεις, κατά τις νυχτερινές ώρες. Οι μεταφορές αυτές περιλαμβάνουν ανύψωση και μεταφορά κυψελών βάρους 45–50 κιλών, πολλές φορές σε δύσβατες περιοχές και υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

Κατά τη διάρκεια των επιθεωρήσεων, απαιτείται πολύωρη κάμψη του σώματος, σήκωμα ορόφων και εργασία σε συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών, συχνά με προστατευτικό εξοπλισμό που επιβαρύνει επιπλέον τη σωματική κόπωση.

Στις αποθήκες και στα μελισσοκομεία πραγματοποιούνται χειρωνακτικές εργασίες ανύψωσης και μεταφοράς βαρών, όπως τενεκέδες με μέλι (περίπου 26 κιλά έκαστος), καθώς και άλλες διαδικασίες παραγωγής και συσκευασίας που ενέχουν κινδύνους για το μυοσκελετικό σύστημα.

Οι μελισσοκόμοι εργάζονται σε ακραίες καιρικές συνθήκες, υπό υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι και ψύχος το χειμώνα, με έκθεση σε καπνό, γύρη και αλλεργιογόνες ουσίες, καθώς και κινδύνους από τσιμπήματα εντόμων.

Σημαντικός ανθυγιεινός παράγοντας είναι η έκθεση σε χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του παρασίτου Varroa destructor, ιδίως μέσω της μεθόδου εξάχνωσης (vaporisation) οξαλικού οξέος. Η εξάχνωση δημιουργεί ατμούς και σκόνη οξαλικού οξέος, ουσίας επικίνδυνης για το αναπνευστικό σύστημα, τα μάτια και το δέρμα. Η χρόνια ή επαναλαμβανόμενη έκθεση μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του εργαζομένου, σύμφωνα με τα δελτία ασφάλειας χημικών ουσιών και διεθνή όρια έκθεσης

Θεωρούμε ότι οι παραπάνω συνθήκες είναι ισοδύναμες ή και δυσμενέστερες σε σχέση με άλλες κατηγορίες επαγγελμάτων που ήδη έχουν υπαχθεί στα Β.Α.Ε., όπως:

• Οδηγοί λεωφορείων ΚΤΕΛ,

• Εργαζόμενοι σε χώρους εστίασης και καθαριότητας (π.χ. λαντζέρηδες),

• Εργάτες αποθηκών, οικοδόμοι και μεταφορείς εμπορευμάτων, όλοι εκ των οποίων αναγνωρίζονται για τη σωματική επιβάρυνση και τις δύσκολες συνθήκες εργασίας τους.

Η ένταξη των επαγγελματιών μελισσοκόμων στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα θα έχει ουσιαστικά και δίκαια αποτελέσματα για τους εργαζομένους του κλάδου.

Θα διασφαλίσει:

• Δικαίωμα συνταξιοδότησης σε μικρότερη ηλικία, αναγνωρίζοντας τη φθορά που προκαλεί η μακροχρόνια σωματική καταπόνηση.

• Βελτιωμένες ασφαλιστικές παροχές, ώστε να καλύπτονται οι αυξημένοι κίνδυνοι που συνεπάγεται το επάγγελμα.

• Θεσμική αναγνώριση της πραγματικής δυσκολίας και επικινδυνότητας της μελισσοκομικής εργασίας, ενισχύοντας την κοινωνική εικόνα και τη βιωσιμότητα του επαγγέλματος.

Επιπλέον, θεωρούμε επιβεβλημένο να εξεταστεί το ζήτημα της ανεπαρκούς ασφαλιστικής κάλυψης των επαγγελματιών μελισσοκόμων σε περιπτώσεις ασθένειας ή ατυχήματος.

Η μελισσοκομία είναι επάγγελμα που βασίζεται εξ ολοκλήρου στη φυσική παρουσία και εργασία του παραγωγού. Σε περίπτωση ασθένειας, τραυματισμού ή αδυναμίας, η εργασία σταματά άμεσα, προκαλώντας πλήρη απώλεια εισοδήματος, χωρίς να υπάρχει καμία πρόβλεψη αποζημίωσης από τον ασφαλιστικό φορέα.

Ζητούμε να εξεταστεί η θεσμοθέτηση επιδόματος προσωρινής ανικανότητας για εργασία ή η δημιουργία ειδικού καθεστώτος προαιρετικής ασφάλισης για επαγγελματίες αγρότες και μελισσοκόμους, ώστε να εξασφαλίζεται κάλυψη σε περίπτωση ασθένειας ή ατυχήματος.

Παράλληλα, προτείνουμε να εξεταστεί η επέκταση των καλύψεων του ΕΛΓΑ ώστε να περιλαμβάνουν και περιπτώσεις αδυναμίας του παραγωγού να εκτελέσει τις εργασίες του, πέραν των φυσικών καταστροφών.

Μια τέτοια μέριμνα θα αποτελούσε ουσιαστική στήριξη προς έναν επαγγελματικό κλάδο που στηρίζεται αποκλειστικά στη χειρωνακτική εργασία και τη φυσική αντοχή του ανθρώπου, συμβάλλοντας στη βιωσιμότητα και τη συνέχεια της ελληνικής μελισσοκομίας.

Η αναγνώριση της μελισσοκομίας ως βαρέως επαγγέλματος θα αποτελέσει ουσιαστική δικαίωση για έναν κλάδο που εργάζεται αδιάκοπα, κάτω από δύσκολες συνθήκες, στηρίζοντας την ελληνική πρωτογενή παραγωγή και τη βιοποικιλότητα της χώρας».