Οι haters που γεννούν... νέους haters

Στη σημερινή δημόσια σφαίρα, οι haters δεν κρύβονται πια στα σχόλια. Κρατούν μικρόφωνο. Φορούν ακουστικό. Στέκονται μπροστά από κάμερες, κάθονται σε πάνελ, σχολιάζουν σε ραδιόφωνα, «αναλύουν» σε εκπομπές, ποστάρουν «ατάκες» στα social. Και από αυτό το βήμα, εκπέμπουν έναν μόνιμο κυνισμό… προσβάλλουν, ειρωνεύονται, απαξιώνουν.
Έτσι, ορισμένοι παρουσιαστές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και influencers -αυτοί που θεωρητικά έχουν «λόγο» στη δημόσια σφαίρα- συχνά μετατρέπουν την άποψη σε επιθετικότητα, τον διάλογο σε μονόλογους γεμάτους φαρμάκι. Το προσωπείο της «κοινωνικής ευαισθησίας» ή της «σάτιρας» κρύβει έναν κοινό μηχανισμό. Να θάβεις για να φανείς, να ακυρώνεις για να ακουστείς, να βρίζεις για να κάνεις νούμερα.
Και αυτή η κουλτούρα δεν μένει εκεί. Εξαπλώνεται παντού. Οι θεατές, οι ακόλουθοι, οι ψηφοφόροι μιμούνται το ύφος, υιοθετούν τον τόνο, μαθαίνουν τον τρόπο. Έτσι γεννιούνται οι νέοι haters. Όχι μόνο από αγανάκτηση, αλλά από... εκπαίδευση.
Όσο πιο πολύ δηλητήριο εκτοξεύεται από τα πάνελ και τις πλατφόρμες, τόσο πιο φανατικός γίνεται ο κόσμος. Κάθε επιθετικός παρουσιαστής γεννά δέκα followers που τον ξεπερνούν σε οργή. Κάθε τοξικός πολιτικός λόγος πυροδοτεί ένα κύμα χλευασμού και οργισμένων απαντήσεων. Κάθε ανεύθυνος influencer-καλλιτέχνης με το ίδιο ύφος ενισχύει την τοξικότητα και πολλαπλασιάζει τους νέους haters.
Η τοξικότητα έγινε πρότυπο. Και το πιο παράλογο; Αυτοί που την εξέθρεψαν, παριστάνουν τώρα τα θύματα. Οι πρωτοπόροι haters παριστάνουν τους στοχοποιημένους από το μίσος που οι ίδιοι καθιέρωσαν. Ένας καθρέφτης που σπάει και πληγώνει τους πάντες, ακόμα κι εκείνους που τον έστησαν.
Υ.Γ. Το δηλητήριο κυκλοφορεί ελεύθερα. Εμείς επιλέγουμε αν θα το πιούμε.
«Μ»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ