Φέτος, όπως κάθε χρόνο, ο Δήμος Κεντρικών Τζουμέρκων διοργάνωσε εκδήλωση για την επέτειο του βομβαρδισμού του Βουργαρελίου. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στο χώρο του Μνημείου, στην πλατεία Βουργαρελίου. Στον χαιρετισμό του, ο Δήμαρχος Κεντρικών Τζουμέρκων, Χρήστος Χασιάκος, εκφράζοντας ευγνωμοσύνη για την παρουσία των παρευρισκομένων, ανέδειξε τη δυσκολία της περιόδου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (και του Εμφυλίου), επισημαίνοντας τη δύναμη και την ανθεκτικότητα των κατοίκων απέναντι στην καταπίεση. Επιπλέον, υπογράμμισε τη σημασία της γνώσης και της μάθησης από το παρελθόν, καθώς και της αναγνώρισης των προγόνων για την ανασυγκρότηση της κοινότητας μετά από τις δοκιμασίες. Αναλυτικά, ο χαιρετισμός του κ. Χασιάκου:
«Σεβασμιότατε, Αιδεσιμότατε, Κυρίες και Κύριοι,
Σας ευχαριστούμε όλους που παρευρίσκεσθε στον Ιερό αυτό χώρο στην σημερινή μας εκδήλωση.
Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον συνάδελφό μου, Δήμαρχο Γεωργίου Καραϊσκάκη, Περικλή Μίγδο, τον Περιφερειακό Σύμβουλο Νίκο Σπύρου, τον Διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Κεντρικών Τζουμέρκων, τον Διοικητή του Πυροσβεστικού Κλιμακίου Κεντρικών Τζουμέρκων, τους Δημοτικούς Συμβούλους, τους προέδρους των Δημοτικών Κοινοτήτων και τους εκπροσώπους φορέων και Συλλόγων που μας τιμούν με την παρουσία τους.
Η σημερινή εκδήλωση γίνεται για να τιμήσουμε αυτούς που έχασαν την ζωή τους στον βομβαρδισμό του Βουργαρελίου στις 5 Μαΐου 1943 από την Γερμανική Αεροπορία.
Θα καταθέσουμε σήμερα με σεβασμό στην μνήμη τους ένα δάφνινο στεφάνι.
Πέρασαν από τότε 81 χρόνια. Τα γεγονότα αυτά τα έζησαν οι γονείς των περισσότερων από εμάς. Καλό είναι να τα γνωρίζουμε και να διδασκόμαστε από αυτά.
Κυρίως δε, να αναγνωρίζουμε στους πατεράδες και τις μανάδες μας, ότι κατόρθωσαν μέσα από τον όλεθρο και τα ερείπια να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους, το νοικοκυριό τους, τα χωριά τους και να ζήσουν τις οικογένειές τους.
Ήταν μια δύσκολη εποχή. Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν σε εξέλιξη. Είχαμε Γερμανική Κατοχή από το 1941 έως το 1944. Οι Αντιστασιακές οργανώσεις, του ΕΑΜ και του ΕΔΕΣ, δρούσαν μέσα στα χωριά και τα βουνά μας και οι κάτοικοι των χωριών έπρεπε να ταΐσουν τους στρατιώτες αυτών των οργανώσεων από το υστέρημά τους. Ακολούθησε ο Εμφύλιος Πόλεμος, από το 1946 έως το 1949, στην διάρκεια του οποίου σκοτωνόμασταν μεταξύ μας. Πιο δύσκολο περιβάλλον διαβίωσης στα χωριά μας δεν μπορεί να φανταστεί κανείς.
Στο τέλος η Ελευθερία ανακτήθηκε και όλοι συνέβαλαν στο να οικοδομηθεί ό,τι βλέπουμε γύρω μας.
Έχοντας όλα αυτά υπ’ όψιν, μια απορία γεννάται. Πού βρήκαν την δύναμη αυτοί οι άνθρωποι και μπόρεσαν και άντεξαν τόσα δεινά;».