Ένας νεκρός εργάτης και άλλοι τρεις τραυματίες ήταν ο χθεσινός τραγικός απολογισμός από τα εργατικά «ατυχήματα» - εργοδοτικά εγκλήματα:

Ένας ακόμα απολογισμός του ακήρυχτου πολέμου που συνεχίζεται στους χώρους δουλειάς, με θύτες το κράτος και την εργοδοσία και θύματα τους ανθρώπους του μόχθου, που παίζουν τις ζωές τους «κορόνα - γράμματα» για το μεροκάματο.

Μόνο σύμπτωση δεν μπορεί να θεωρείται ότι τα νέα αυτά εργοδοτικά εγκλήματα συμβαίνουν την ίδια στιγμή που κλιμακώνεται η αντεργατική επίθεση, με το υπουργείο Εργασίας από τη μία να ενεργοποιεί την 6ήμερη εργασία στη βιομηχανία και άλλους μεγάλους χώρους και από την άλλη μέσω της «ψηφιακής κάρτας» να ξεχειλώνει ακόμα περισσότερο τον εργάσιμο χρόνο, με κάμποσες επιπλέον ώρες απλήρωτης δουλειάς.

Μιλάμε δηλαδή για συνθήκες εργασιακής εξόντωσης, σε συνέχεια όσων προβλέπονται από τους νόμους που φτιάχτηκαν για να εντείνουν την εκμετάλλευση, δηλαδή τα κέρδη για την εργοδοσία: Την απασχόληση σε πολλαπλούς εργοδότες, τις συμβάσεις ελαχίστων προβλέψεων, τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου. Με τους ίδιους νόμους κατοχυρώνεται ακόμα περισσότερο και η ασυλία στην εργοδοσία για το ξεσάλωμά της, όπως με τη μετατροπή της Επιθεώρησης Εργασίας σε «ανεξάρτητη αρχή», το ξεδόντιασμά της από προσωπικό και μέσα, μέχρι και εισαγγελικές συστάσεις να μη διερευνώνται καν «ατυχήματα ήσσονος σημασίας» σε χώρους δουλειάς, τα οποία συνήθως προειδοποιούν για τα τραγικά συμβάντα.

Γι' αυτό και είναι μονόδρομος η σύγκρουση με αυτήν την εγκληματική πολιτική, που θεωρεί «κόστος» την ίδια την υγεία και τη ζωή της εργατικής τάξης.

Γιατί μόνο μέσα από αυτόν τον δρόμο μπορεί να γίνει πράξη η ζωτική ανάγκη ο εργαζόμενος να ζει με αξιοπρέπεια από τη δουλειά του και να επιστρέφει όρθιος από το μεροκάματο.