
Η Δώρα έφυγε. Ήταν από τους φίλους μου Εκλεκτή – η Κουμπαρούλα μου!
Η Θεοδώρα – Δώρα Τζουβάρα – Χαρακλιά μεγάλωσε σε μια οικογένεια με αρχές. Σπούδασε οδοντίατρος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου εισήχθη κατόπιν εξετάσεων. Έτσι γινόταν τότε.
Μετά την αποφοίτησή της ανέπτυξε αξιόλογη αφοσίωση στον τομέα της και καταξιώθηκε επαγγελματικά.
Μεγαλώσαμε μαζί, τα σπίτια μας ήταν αντικρυστά, αν άπλωνε το χέρι της έπιανε το δικό μου. Χωριστήκαμε, εκείνη στη γενέθλια πόλη και εγώ στην πρωτεύουσα, μα σαν ανταμώναμε ήταν σαν να μην είχε περάσει ανάμεσά μας ούτε βελόνα.
Η Δώρα δεν είχε εχθρούς. Ήταν φιλική, πάντα προσηνής, ευπροσήγορη, δίκαιη και συναισθηματικά γενναιόδωρη.
Τη διέκρινε η εντιμότητα, η επίμονη συνέπεια στις υποχρεώσεις της, η ικανότητα της να μπορεί ν’ ακούει ή να σωπαίνει, όταν χρειαζόταν.
Παντρεύτηκε τον ιατρό Λεωνίδα Χαρακλιά κι απόκτησε τα παιδιά της.
Ήταν χαρούμενη κι ευτυχισμένη.
Κι έπειτα η επόμενη μέρα έφερε χάος και αμηχανία.
Πάλι η ανημποριά δεν τη λύγισε, έγινε συνδετικός κρίκος όλων των καταστάσεων.
Η Δώρα ήταν Λόγος δεν ήταν Σιωπή!
Λίγες μέρες πριν τη φυγή της την συνάντησα.
Ήταν η τελευταία φορά.
Την βρήκα ακίνητη, καθηλωμένη, παγιδευμένη, ό,τι χειρότερο για έναν άνθρωπο επικοινωνιακό όπως εκείνη.
Η κίνηση των χειλιών, των χεριών, του σώματος χωρίς ανταπόκριση και στο βλέμμα η απόγνωση που θα μ’ ακολουθεί.
Όσοι μοιραστήκαμε τις ίδιες αξίες μ’ εκείνη την αποχαιρετήσαμε με σπαραγμό.
Θα μας λείπει πάντα η εύθραυστη, ευαίσθητη, έντιμη παρουσία της.
Το ταξίδι της ζωής της πήρε τέλος.
Εκεί που έφτασε δεν υπάρχει λύπη, πόνος, ούτε στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.
Στη μνήμη της
Αικατερίνη – Νίνα Οικονόμου – Καλλέργη
¨¨Η γράφουσα στη μνήμη της αγαπημένης της φίλης Θεοδώρας Τζουβάρα – Χαρακλιά κατέθεσε στη «Φιλαρμονική του Μ/Φ Σκουφάς» χρηματικό ποσόν για την αγορά μουσικών οργάνων.¨¨