ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Εκδόσεις Ψυχογιός 2016 - σελ. 442
Μια άτυχη στιγμή, ένα ατύχημα και ο Αλέξανδρος Παυλής χάνει την όραση του. Σχέσεις, σκέψεις, αισθήματα, συναισθήματα αλλάζουν από την πρώτη στιγμή και ανατρέπεται η καθημερινότητα, η ζωή του όλη. Θα πρέπει να μάθει να ζει στο σκοτάδι, θα διαπιστώσει πόσο δύσκολο είναι αυτό και πως δεν υπάρχει βοήθεια όχι μόνο από φίλους αλλά και από συγγενείς και από την πολιτεία.
Πόσα τρομερά συνέβησαν στον Αλέξανδρο Παυλή: ήταν στο σκοτάδι, ανήμπορος, τρελός δυστυχισμένος, στο βάθος ενός γκρεμού που δεν είχε γυρισμό. Ένιωθε κατεστραμμένος, πλημμυρισμένος από δυστυχία, γεμάτος φαρμάκι. Ήταν μια περιπλανώμενη μάσκα πόνου που ήταν θέμα χρόνου να διαλυθεί. Ο Αλέξανδρος αρνείται να αποδεχτεί το γεγονός και παλεύει με τους δαίμονές του. Ξεσπάει στην Άννα, τη σύντροφό του, κατηγορώντας την για όλα. Κλείνεται στον εαυτό του και βρίσκει διέξοδο στο ποτό. Άνθρωποι που τον αγαπούν, κάνουν προσπάθειες να τον βοηθήσουν να σταθεί και πάλι στα πόδια του και να ξεκινήσει μια νέα αρχή.
Όμως σύντομα θα συνειδητοποιήσει πώς η ορθότερη λύση είναι να απευθυνθεί στο Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών Καλλιθέας.
Και τώρα βρισκόταν στον παράδεισο, με αγάπη που περισσεύει για όλους.
Βρισκόμενος μέσα σ' αυτό το σκοτάδι, εκεί στο Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών, θα συναντήσει και ανθρώπους που θα φωτίσουν το δρόμο και τη ζωή του όπως την Ελευθερία, τη Στέλλα, κυρίως τη Μαργαρίτα, που θα τον οδηγήσουν ξανά στο ''φως''.
Η Μαργαρίτα Βακάλη, εκ γενετής τυφλή, πάντα μέσα στο σκοτάδι κι όμως κατάφερε να θριαμβεύσει στη ζωή, έγινε εκπαιδεύτρια στην Μπράιγ (κώδικας γραφής τυφλών), διδάσκει σε όλους τυφλούς και βλέποντες, διδάσκει αγγλικά. Μια γυναίκα που συμβόλιζε τη χαρά της ζωής, την πίστη, την αγνότητα, την αθωότητα. Είχε προσωπικότητα, δύναμη ψυχής, γλυκιά αύρα, ωραίο τρόπο να μιλάει και να συμπεριφέρεται.
Τον Αλέξανδρο Παυλή τον έλκυε πολύ, του προκαλούσε ενθουσιασμό, τον μαγνήτιζε, του έδινε μαθήματα ζωής, ήταν το χρώμα του στο σκοτάδι… Η γνωριμία του με τη Μαργαρίτα και η ζεστασιά που θα εισπράξει, θατον οδηγήσουν σε μονοπάτια πρωτόγνωρα... Και θ' ανακαλύψει πως για πρώτη φορά «βλέπει» καθαρά…
Ένα βιβλίο -μάθημα ζωής για το πως μπορεί να ανατραπεί η ζωή μας από τη μια στιγμή στην άλλη, πόσο δεν εκτιμάμε ότι θεωρούμε δεδομένο, ένα μάθημα δύναμης, θέλησης και ένα ταξίδι σε πλήθος συναισθημάτων.
Το βιβλίο «δεκατρία κεριά στο σκοτάδι» του Μένιου Σακελλαρόπουλου είναι ένα ταξίδι στον κόσμο των τυφλών, εντός και εκτός εισαγωγικών. Ένα μυθιστόρημα που εξαίρει το ψυχικό σθένος, την απύθμενη δύναμη και την αστείρευτη θέληση των ανθρώπων που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας μας, μα εκείνοι εξακολουθούν να χαμογελούν, να ονειρεύονται και ν' ατενίζουν με αισιοδοξία το αύριο...
Τελικά συμπεράσματα του βιβλίου:
-Φεγγάρι του καθενός, φωτεινό ή σκοτεινό, είναι η ψυχή του…
-Το να περπατάς με έναν φίλο στο σκοτάδι είναι καλύτερο από το να περπατάς μόνος στο φως.
-Δίχως αλληλεγγύη, η ζωή είναι δυσκολότερη.
-Η δύναμη της θέλησης υπερνικά τα πάντα.
-Η γνώση είναι αγάπη και φως και όραση.
-Το σκοτάδι δεν είναι ανίκητο…
Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος δεν ασχολήθηκε με αποτρόπαια εγκλήματα, μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θράκης, παρά μόνο πολύ αργότερα, στα μυθιστορήματά του. Τον είχε κερδίσει ήδη η δημοσιογραφία, την οποία ταλαιπωρεί επί τριάντα επτά συναπτά έτη. Ξεκίνησε μαθητής λυκείου ακόμα από το Φως, μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Αθλητική, Sportime, Derby, στα περιοδικά Εικόνες, Nitro, Active, Επίκαιρα, βούτηξε στα ερτζιανά (ΕΡΑ, SportFM, SentraFM, SPORT 24) κι από το 1992 είναι στο Mega Channel. Έκανε τρεις φορές τον γύρο της Ευρώπης, φτάνοντας ως τη Νότια Αφρική, με εκατοντάδες ρεπορτάζ και χιλιάδες βίντεο, όλα με ένα δικό του χρώμα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΠΣΑΤ, από τον οποίο έχει βραβευτεί τέσσερις φορές για τηλεοπτικά θέματα. Το μυθιστόρημα «Δεκατρία κεριά στο σκοτάδι» είναι το δέκατο τρίτο βιβλίο του, και η δεύτερη συνεργασία του με τις Εκδόσεις «Ψυχογιός». Παραμένει έφηβος και εκρηκτικός, συνεχίζει να ονειρεύεται, να χαμογελάει, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται, και πιστεύει στην… άσπρη μέρα.
Κώστας Τραχανάς