Υπάρχουν στιγμές που η Τέχνη ξεπερνά την απλή αναπαράσταση και μεταμορφώνεται σε ψυχική εμπειρία. Μια τέτοια σπάνια στιγμή πρόσφερε η θεατρική παράσταση "Συρανό ντε Μπερζεράκ" από τον Σύλλογο Δασκάλων Άρτας, μια κατάθεση ψυχής και συλλογικής δημιουργίας.

Ο Σαρλής Σωτήρης, με μια σκηνοθεσία ευφυή και βαθιά ποιητική, δεν αρκέστηκε να αναπαραστήσει το κλασικό έργο. Τόλμησε να το ερμηνεύσει εκ νέου, να του δώσει παλμό και σάρκα, μέσα από τους δασκάλους της Άρτας που ανέβηκαν στη σκηνή όχι ως ερασιτέχνες ηθοποιοί, αλλά ως αυθεντικοί υπηρέτες του θεάτρου. Με τη δική του εμπνευσμένη καθοδήγηση, το έργο απέκτησε μια αφοπλιστική ανθρωπιά ευγένεια που σπάνια συναντά κανείς στις μέρες μας.

Και στο επίκεντρο αυτού του εγχειρήματος, ένας Συρανό που δε φοβήθηκε να δείξει το τραύμα, την ομορφιά, τη μεγαλοσύνη και τη βαθιά μοναξιά του ήρωα. Η ερμηνεία του πρωταγωνιστή —πληθωρική, τρυφερή, αληθινή— καθήλωσε. Δεν υποδύθηκε τον Συρανό. Τον ενσάρκωσε. Με κάθε ρίμα, κάθε βλέμμα, κάθε πληγή, μετέφερε στο κοινό όλη τη δύναμη ενός ήρωα που αγάπησε από μακριά, πάλεψε με λόγια και έζησε με τιμή, σπάνιο στις μέρες μας.

Ο Σύλλογος Δασκάλων Άρτας δεν παρουσίασε απλώς μια παράσταση. Έδωσε ένα μάθημα – όχι μόνο θεάτρου, αλλά και πολιτισμού, συνεργασίας, ονείρου. Απέδειξε πως όταν οι άνθρωποι της παιδείας αγγίζουν την τέχνη με σεβασμό και πάθος, το αποτέλεσμα αγγίζει καρδιές.