Με πολύ διάβασμα, που οδηγεί στην έμπνευση και στην επιλογή του θέματος. Επίσης με πολύ διάβασμα, για το χτίσιμο του σκελετού και την αποτύπωση των παράλληλων ιστοριών. Βεβαία αυτό αφορά το είδος των βιβλίων που εμένα εκφράζει. Είναι αδύνατον να κάτσω απλά μπροστά σε έναν υπολογιστή και να αρχίσω να γραφώ τα εσώψυχά μου. Δεν είμαι τέτοιου είδους συγγραφέας. Ίλεω ο κόσμος να μαθαίνει από τα βιβλία μου. Όπως έμαθα κι εγώ ψάχνοντας για να τα γράψω.

Ένα καλοκαίρι που πέρασα στα Κύθηρα και η περιέργεια για την Μεσαιωνική ιστορία του νησιού στα χέρια των Βενετσιάνων. Πίστεψα πως μπορούσα να συνδυάσω πολλά με την ιστορία της Σφόρτσα, τις ιταλικές μεσαιωνικές ιστορίες, τους κοντοτιέρους και τις μεγάλες τότε εξελίξεις στην Δυτική Ευρώπη. Τελικά, μου βγήκε ακριβώς έτσι...

Διότι ήταν μια ξεχωριστή γυναίκα για την εποχή της. Ίσως όχι τόσο διαβολική σαν την Λουκρητία Βοργία αλλά πραγματική πολέμαρχος με ένα γιο που ακολούθησε πιστά τα βήματά της - τον Τζοβάνι των Μεδίκων (Τζοβάνι νταλε Μπάντε Νέρε). Ήταν αδυσώπητη, σκληρή και πανέμορφη. Μια πραγματική λύκαινα - ατίθαση, ακατανίκητη κι αδίστακτη με τους αντιπάλους της. Ήταν μια πραγματική virago (αρσενικό-θηλυκό), που στα ελληνικά δεν αποδίδεται πολύ καλά. Έχει μείνει στην ιστορία, όταν δεν δίστασε να διακινδυνεύσει τη ζωή των παιδιών της για την κατοχύρωση των εξουσιών της.

Σχεδόν όλα τα οφείλει στην μητρυιά της, Μπόνα της Σαβοΐας, που την ανέθρεψε σαν πραγματικό της παιδί, και την άφησε να ασκείται και στα όπλα. Υπήρξε πραγματική κόρη πολέμαρχου κι απόλυτη γνώστης της περίπλοκης διπλωματικά εποχής της. Κοντά σε όλα τα άλλα είχε κι' εξαιρετική ευφυία. Δεν θα μπορούσε διαφορετικά να ξεχωρίσει στην αδυσώπητη εποχή που έζησε.

Ήταν πράγματι. Έκανε πολλούς γάμους με θυελλώδη κατάληξη. Πολλούς απ' αυτούς λόγω μεγάλου πάθους. Αντιμετώπισε φόνους των συζύγων της ξαναρχίζοντας από την αρχή. Εντυπωσίασε μέχρι τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και κατά πολλούς αυτή είναι, σε προχωρημένη ηλικία βέβαια, η Μόνα Λίζα.

Όχι τόσο η εκπαίδευσή της κι η φήμη του πάτερα της, όσο ο εκρηκτικός και τολμηρός της χαρακτήρας. Εκτελούσε όποιον τολμούσε να μην υπακούσει, χωρίς πολλές συζητήσεις. Ήταν όμως και τρυφερή και συναισθηματική. Μια πραγματικά μοναδική προσωπικότητα. Που αγνόησε τους Βοργίες και σαγήνεψε τον Μακιαβέλι.

Μιλάμε για την ιταλική Αναγέννηση. Μια εποχή βίαιη, ασταθή και γοητευτική συνάμα. Σχεδόν οι πάντες ήσαν ανασφαλείς τότε. Η ανθρώπινη ζωή δεν μετρούσε πολύ. Είτε απλός λαός αν ήσουν είτε άρχοντας. Πολλά νέα πράγματα ξεκίνησαν τότε, άλλα χύθηκε και πολύ αίμα. Συναρπαστική εποχή αλλά εξαιρετικά ρευστή και βίαιη.

Γι’ αυτό χρειάζεται πάρα πολύ διάβασμα. Για να γνωρίσεις τους ήρωές σου, να τους καταλάβεις και να τους νοιώσεις. Και πρέπει να καταλάβεις και το περιβάλλον τους. Τι τους χαροποιούσε, τι τους εξωθούσε σε ακρότητες, τι τους έκανε να αισθάνονται ευτυχία. Κι όλα αυτά βέβαια μέσα σε διαφορετικές κουλτούρες και κοινωνικά περιβάλλοντα!

Ευχαριστώ για τα λόγια σας. Ελπίζω να είναι έτσι. Γράφω έτσι ώστε να το βρίσκω εγώ συναρπαστικό. Ελπίδα μου είναι να το θεωρήσουν έτσι και οι αναγνώστες...