Τελευταία Νέα

Αναρτήθηκε στις:27-10-25 16:56

85 χρόνια από την έναρξη του ιταλοελληνικού πολέμου (28 Οκτωβρίου 1940)


Η στρατιωτική εισβολή της φασιστικής Ιταλίας τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 έχει καθιερωθεί ως ένα γεγονός - ορόσημο στη σύγχρονη Ιστορία του τόπου και του λαού μας, καθώς σηματοδότησε την έναρξη του ιταλοελληνικού πολέμου, αλλά σηματοδότησε και την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και την απαρχή μιας ολόκληρης περιόδου, που χαρακτηρίστηκε τόσο από τη βαρβαρότητα της τριπλής φασιστικής κατοχής όσο και από τον μαζικό λαϊκό ηρωισμό της αντίστασης και πάλης για την αποτίναξή της.

Πράγματι, μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες της πείνας, της άγριας καταστολής, των εκτελέσεων, των ολοκαυτωμάτων και των μυριάδων άλλων εγκλημάτων κατά του λαού, που διαπράχθηκαν από τις δυνάμεις κατοχής και τους ντόπιους συνεργάτες τους, γράφτηκαν οι πιο φωτεινές σελίδες συλλογικής αφύπνισης και δράσης, αυταπάρνησης και αυτοθυσίας μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ, ΤΟΥ ΕΛΑΣ και του ΕΛΑΝ, της Εθνικής Αλληλεγγύης, της ΟΠΛΑ και της Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης της Μέσης Ανατολής!

Όλοι τους πάλεψαν προσφέροντας πρωτόγνωρες θυσίες - ακόμα και την ίδια τους τη ζωή - στην πάλη εναντίον της Τριπλής Φασιστικής Κατοχής.

Η εργατική τάξη, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι των πόλεων, οι νέοι και οι γυναίκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών εισέβαλαν ορμητικά στο προσκήνιο της Ιστορίας, επιδίωξαν να γίνουν κύριοι του τόπου και του κόπου τους.

Από τα χρόνια της Τριπλής Φασιστικής Κατοχής και τα όσα ακολούθησαν (κατά τη σκληρή ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη του 1944 και την τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας το 1946-1949) αντλείται το πολύτιμο συμπέρασμα ότι ο εργατικός - λαϊκός αγώνας, όσο μαζικός και ηρωικός και αν είναι, δεν μπορεί να φτάσει στην οριστική νίκη χωρίς επαναστατική στρατηγική που να στοχεύει στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας.

Η δράση του του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου τιτάνιου αγώνα που δόθηκε τότε με μπροστάρη το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο - την ΕΣΣΔ - τον Κόκκινο Στρατό και με τη συμβολή δεκάδων άλλων παρτιζάνικων κινημάτων και λαών στην Ευρώπη για τη συντριβή της φασιστικής - ναζιστικής πολεμικής μηχανής.

Η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών απέδειξε ότι κανένας συσχετισμός δυνάμεων, ακόμα και ο πλέον αρνητικός, δεν παραμένει ανεπηρέαστος από την οργανωμένη μαζική πάλη των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων.

Σήμερα, 85 χρόνια μετά από την είσοδο της Ελλάδας στη μεγαλύτερη ανθρωποσφαγή που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα - τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - τα διδάγματα της περιόδου παραμένουν εξαιρετικά επίκαιρα και πολύτιμα. Ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς τις τρέχουσες συνθήκες που χαρακτηρίζουν τον κόσμο μας: Την οξυνόμενη διαπάλη για την πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα μεταξύ ΗΠΑ - Κίνας, τη διαρκή μεταβλητότητα στις διεθνείς συμμαχίες και στρατόπεδα (ΕΕ, BRICS κ.λπ.), τις αυξανόμενες αντιθέσεις και ανταγωνισμούς συνολικότερα για το μοίρασμα των παγκόσμιων αγορών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των σφαιρών επιρροής και των εμπορικών και ενεργειακών οδών, τις δεκάδες ενεργές πολεμικές εστίες, το ιστορικό ρεκόρ αναγκαστικά εκτοπισμένων από τις εστίες τους ανθρώπων, το ιστορικό ρεκόρ εξοπλισμών παγκοσμίως κ.ο.κ. Αλλά και την ενεργή ανάμειξη του ελληνικού κράτους στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ, την παρουσία δεκάδων αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στη χώρα μας, την εμπλοκή στα πολεμικά μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής, τη στροφή στην πολεμική οικονομία, τη συνολικότερη αντιδραστικοποίηση της ΕΕ κ.ά.

Κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω βεβαίως είναι ο ιστορικά ξεπερασμένος τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας της οικονομίας και της κοινωνίας, το σύστημα αυτό της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ο καπιταλισμός.

Ένα σύστημα που δεν διορθώνεται, παρά μόνο ανατρέπεται, προκειμένου να οικοδομηθεί ένας κόσμος πραγματικά δίκαιος, ελεύθερος και ειρηνικός: Ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός.

Όπως τότε, λοιπόν, έτσι και σήμερα, ο κίνδυνος για την ανθρωπότητα δεν συνίσταται σε κάποια «τυχαία» ή «συγκυριακά» «σημεία των καιρών», ή σε κάποιους «παρανοϊκούς» ή «ακραίους» ηγέτες/δυνάμεις που «πατούν» πάνω σε κάποια δήθεν «πρόσκαιρη» «αδυναμία» ή «αφέλεια» της αστικής δημοκρατίας, προκειμένου να προωθήσουν μια πιο επιθετική πολιτική.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν εκφράσεις της ίδιας εξουσίας - της καπιταλιστικής εξουσίας - που ανάλογα με τις συνθήκες και τις ανάγκες της κάθε φορά επιλέγει τους πολιτικούς εκφραστές και τα εργαλεία που θεωρεί βέλτιστα για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.

Οπως τότε, έτσι και σήμερα, ο φασισμός αποτελεί γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού, μορφή άσκησης της καπιταλιστικής εξουσίας ή (όταν δεν επιλέγεται συνολικά ως τέτοια) ένα από τα πολλά μέσα εκφοβισμού και καταστολής των εργαζομένων που διαθέτει. Ως τέτοια, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ουσιαστικά από την αστική δικαιοσύνη ή το αστικό πολιτικό σύστημα.

Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα και ο Α. Χίτλερ είχε φυλακιστεί το 1923 με την κατηγορία πως επιδίωκε να καταλάβει την εξουσία παράνομα (και αυτό παρά τις σημαντικές υπηρεσίες που είχε προσφέρει στην προάσπιση της καπιταλιστικής εξουσίας στη Γερμανία έναντι των εξεγερμένων εργατών το προηγούμενο διάστημα). Κι όμως, σύντομα θα γινόταν και πάλι χρήσιμος, με το σύστημα που τον παρόπλισε και τον φυλάκισε να του αναθέτει ακόμα και την πρωθυπουργία μια δεκαετία αργότερα. Μόνο το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί να αντιμετωπίσει ουσιαστικά και αποτελεσματικά τον φασισμό, απομονώνοντάς τον παντού και παλεύοντας για το οριστικό πέταγμά του στα σκουπίδια της Ιστορίας μέσα από την επαναστατική ανατροπή του συστήματος που τον γεννά και τον τρέφει.

Τα διδάγματα της ιστορίας είναι χρήσιμα για τον Αγώνα της εργατικής τάξης και πρέπει να τα μελετάμε!

Βασίλης Ζιώβας



img

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ