Τελευταία Νέα
Αναρτήθηκε στις:10-06-25 18:00

Δεν πάει άλλο... Τελειώνουν τα παραμύθια!


Ένας από τους μεγαλύτερους μύθους που καταρρέουν είναι αυτός των «απάνεμων λιμανιών», της «ασφάλειας» και «εγγύησης» για τον λαό μέσα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με τις «στρατηγικές συμμαχίες» με τα κράτη - δολοφόνους, ειδικά με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Σήμερα, λοιπόν, σε έναν «κόσμο που φλέγεται», με τα γεράκια του πολέμου να ρίχνουν έναν - έναν τους λαούς στον όλεθρο, ανατρέπονται τα παραμύθια των κυβερνήσεων και των κομμάτων τους, που τα τελευταία χρόνια έσπειραν πολεμικές βάσεις από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, βάζοντας όλη τη χώρα και τον λαό στο στόχαστρο.

Σήμερα αποδεικνύεται ότι αυτή η «εγγύηση» και η «ασφάλεια» είναι το «άλλο μισό» των εγκλημάτων που έχουν τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, όπως της γενοκτονίας των εκατομμυρίων Παλαιστινίων, την οποία στηρίζει με χέρια και με πόδια η κυβέρνηση παίρνοντας τη σκυτάλη από τους προκατόχους της. Επιβεβαιώνεται ότι η ΝΑΤΟική «σταθερότητα» φέρνει τη γενικευμένη αστάθεια.

Την ίδια στιγμή, ο λαός ακούει πάλι σήμερα ότι οι θυσίες των προηγούμενων χρόνων στο όνομα της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» τελικά «δεν έφταναν», γι' αυτό και καλείται να πληρώσει μερικές ακόμα δεκάδες δισ. ευρώ για τη στροφή στην πολεμική οικονομία.

Τέτοιος είναι και ο μύθος της «πίτας» που «μεγαλώνει για όλους», και που αν ο λαός υπομένει τα «μέτρα - σφαγείο», θα βλέπει και το «μέρισμα ανάπτυξης». Επομένως ότι το μόνο που πρέπει να τον απασχολεί είναι το ποιο «μείγμα», σοσιαλδημοκρατικό ή φιλελεύθερο, μπορεί να «αμβλύνει ανισότητες».

Το αποτέλεσμα το ζει εδώ και πάνω από 15 χρόνια: Μια επίθεση στο λαϊκό εισόδημα που κλιμακώνεται, εναλλάσσοντας τις μειώσεις των μισθών με την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις, με το μόνο που παραμένει «σταθερό» να είναι ο πακτωλός των εκατομμυρίων ευρώ για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων: Από τους αναπτυξιακούς νόμους μέχρι το Ταμείο Ανάκαμψης και τα άλλα «πακέτα».

Το κοντέρ τελικά γράφει ρεκόρ πάνω στα ρεκόρ για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, για τους μετόχους των τραπεζών, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους ιδιοκτήτες των εμπορικών αλυσίδων.

Ο «εθνικός στόχος» για το μεγάλωμα της «πίτας» έγινε πράξη και αποδεικνύεται ότι έχει προϋπόθεσή του το τσάκισμα των εργαζομένων: Τους μισθούς πείνας, την ενεργειακή φτώχεια, τη στέγαση που γίνεται πολυτέλεια, την Υγεία - πανάκριβο εμπόρευμα, την Παιδεία προσαρμοσμένη στις ανάγκες του σφαγείου της αγοράς.

Οι ίδιοι μύθοι παρουσιάζονται τώρα ξανά ως «διέξοδος», μέσα από την ένταση της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας υπηρεσιών, με μέτρα για την παραπέρα θωράκιση της ανταγωνιστικότητας.

Κι αν οι εργαζόμενοι φορτώθηκαν όλα τα βάρη της ανάκαμψης μέσα από τους αμέτρητους αντεργατικούς νόμους που έριξαν στον πάτο την τιμή της εργατικής δύναμης, με το ξήλωμα δικαιωμάτων, με την επίθεση στις Συλλογικές Συμβάσεις και στον εργάσιμο χρόνο, τώρα βλέπουν ξανά το ίδιο έργο.

Ακούνε πάλι τους βιομήχανους να ζητούν περισσότερη ευελιξία και την κυβέρνηση να ετοιμάζει νέο νόμο για την επέκταση της δουλειάς - λάστιχο, για να απαλλαγεί η εργοδοσία από τις όποιες «δεσμεύσεις» της έχουν απομείνει απέναντι στο προσωπικό. Για να γίνει «κανονικότητα» η δουλειά μέχρι και 13 ώρες τη μέρα όπως προβλέπουν οι ευρωπαϊκές Οδηγίες, ώστε να τεντωθεί όσο γίνεται περισσότερο η απλήρωτη δουλειά, που μεταφράζεται σε κέρδη για την εργοδοσία.

Οπότε, τι πρέπει να γίνει σήμερα; Αυτό είναι το ερώτημα που αποτυπώνει τις ανησυχίες εργαζομένων, λαού και νεολαίας, αφού ο εφιάλτης παίρνει σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια τους.

Απάντηση δεν μπορεί να δοθεί παρά μόνο μέσα στη δράση, μέσα στην οργάνωση της πάλης και της διεκδίκησης, στη σύγκρουση με το κράτος, τις κυβερνήσεις, τα κόμματα του κεφαλαίου.

Εκεί θα αναμετρηθεί με τις αδυναμίες του ο κάθε εργαζόμενος, θα δει τις δυνατότητες και τα εμπόδια με τα οποία πρέπει να ξεμπερδεύει για να ζήσει με βάση τις δυνατότητες της σύγχρονης εποχής.

Βασίλης Ζιώβας



img

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ