Έως πότε θα «ταΐζουμε» την πλουτοκρατία;

«Οι μισθοί ανεβαίνουν, τα εισοδήματα αυξάνονται, η κατάσταση βελτιώνεται διαρκώς»... Αυτή είναι η μόνιμη επωδός της κυβέρνησης, απέναντι στην πραγματικότητα που βιώνουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
Την προπαγάνδα αυτή ξετινάζουν από τη μία τα στοιχεία για το πώς (δεν) τα βγάζει πέρα ο εργαζόμενος λαός και από την άλλη η αγανάκτηση και το κλίμα αναβρασμού που επικρατεί σε χώρους δουλειάς. Όπως αυτές τις μέρες σε μεγάλους κλάδους που καλούν σε απεργία, αλλά και στην ύπαιθρο, όπου οι βιοπαλαιστές αγρότες στήνουν μπλόκα με τρακτέρ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ανατιμήσεις που ρουφάνε το λαϊκό εισόδημα φτάνουν μόνο για τα τρόφιμα το 30,5% την τετραετία 2020 - 2024 και οι αυξήσεις στη στέγη το 24,3%.
Στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση κινούνται οι μισθοί, με τα πιο πρόσφατα στοιχεία να δείχνουν ότι σε σχέση με το 2009 οι μέσες ετήσιες αποδοχές πλήρους απασχόλησης έχουν μειωθεί κατά 4.178 ευρώ (στοιχεία 2023)! Ενώ ο μέσος πραγματικός μισθός ανά ώρα απασχόλησης στην τριετία 2021-2024 μειώθηκε κατά 1,1%.
Αποδεικνύεται δηλαδή ότι οι πολυδιαφημισμένες «αυξήσεις» στον κατώτατο μισθό δεν ανέκοψαν τις πραγματικές μειώσεις στο εισόδημα. Αντίθετα, οδηγούν σε διαρκή προσαρμογή όλων των απολαβών γύρω από τα κατώτατα όρια.
Ανατιμήσεις και μισθοί πείνας για τους μισθωτούς - στραγγαλισμένο εισόδημα για τους βιοπαλαιστές: Αυτό είναι το τρίπτυχο για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, με κάθε του πτυχή να ξεδιπλώνεται από τον ίδιο, τον πραγματικό αντίπαλο: Τους επιχειρηματικούς ομίλους και την κερδοφορία τους, τις κυβερνήσεις που κάνουν νόμο κάθε τους «θέλω».
Ποιός όμως είναι ο δρόμος διεξόδου;
ΕΙΝΑΙ ο δρόμος της διεκδίκησης και της αναμέτρησης με το κεφάλαιο και την εξουσία του, της ενίσχυσης της αμφισβήτησης, είναι ο μόνος που έχουν να βαδίσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα για να δουν πραγματικά «άσπρη μέρα». Είναι ο μόνος δρόμος για να καταφέρουν να κάνουν κουμάντο και να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν, ανοίγοντας τον δρόμο για τη δική τους ευημερία.
Βασίλης Ζιώβας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ