Δηλαδή κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι, που μεταφορικά σημαίνει ότι μετά από μια προσπάθεια που ήταν, ή ήθελε να φαίνεται υπερβολικά μεγάλη, επιτεύχθηκε τελικά ένα μικρό αποτέλεσμα.

Πάει λοιπόν κι αυτό, πέρασε. Είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν έκρυψα εξ΄ αρχής, ότι αντέδρασα κι ήμουν αντίθετος, (λοιδορήθηκα μάλιστα από κάποιους), με την απόφαση γι΄ αυτήν την επίσκεψη, γιατί έβλεπα ότι το εγχείρημα δεν θα απέφερε κάτι ουσιαστικά θετικό, (πλην των εντυπώσεων), για τον πιστό λαό, την επί γης δηλαδή κοινωνία του Χριστού.

Έτσι, αφού διάβηκαν οι μέρες και καταλάγιασαν όλα τα προηγούμενα της παρουσίας στην πόλη μας του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, (αυτός είναι ο πραγματικός τίτλος του Προκαθημένου). Το Οικουμενικός προέκυψε χρονικά πολύ αργότερα κι αυτό για Πολιτικούς κυρίως λόγους, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία!!

Αφού λοιπόν ανακάλεσα στη μνήμη μου τα γεγονότα, μου δημιουργήθηκαν αρκετά ερωτήματα, που θα παραθέσω στη συνέχεια και απευθύνω προς τους διοργανωτές, τους προσκαλούντες κι΄ όλους όσους συνέβαλαν σ΄ αυτό το ανούσιο, τουλάχιστον, πανηγύρι.

Αλλά ας αρχίσουμε σιγά – σιγά να ξετυλίγουμε το κουβάρι των συμβάντων.

Είναι γνωστό ότι όλοι οι κατά καιρούς επισκεφθέντες την πόλη Πατριάρχες, (τέσσερις τον αριθμό), λειτούργησαν στην Παρηγορήτισσα, (αν δεν κάνω λάθος). Θυμάμαι πολύ καλά και το 1963, όταν ο Πατριάρχης Αθηναγόρας μας επισκέφθηκε, έτυχε λαμπρής υποδοχής από τεράστιο πλήθος κι΄ έλαβε μέρος στην προβλεπόμενη, προς τιμήν του Δοξολογία, συμπαρισταμένων των τότε Μητροπολιτών Νικοπόλεως και Πρεβέζης, Στυλιανού του Κορνάρου, φυσικά του Άρτος Ιγνατίου Γ΄ του Τσίγκρη, του Μεγαρέως, καθώς και άλλων επισκεπτών Μητροπολιτών.

Η ανάμνηση δε αυτή είναι ακόμα ζωντανή, γιατί ήμουν παρών, όντας μαθητής της Α΄ Γυμνασίου.

Ποτέ, πάντως, δεν υποδέχονται Πατριάρχη σε ενοριακό Ναό, (παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, όπως Θυρανοίξια και Εγκαίνια, ή επ΄ ευκαιρία εορτάζοντος Αγίου κλπ.).

Κατά το τυπικό μάλιστα ισχύει να γίνεται στον Καθεδρικό - Μητροπολιτικό Ναό της Μητροπόλεως. Στην περίπτωση όμως της Παρηγορήτισσας γινόταν, γιατί ο Ναός υπήρξε Καθολικό υπάρχουσας κι΄ ακμαζούσας Μονής, Σταυροπηγιακός και Μητροπολιτικός Ναός των Αγγελοκομνηνοδουκών της πόλης πρωτεύουσας του Δεσποτάτου, επί της εποχής του Νικηφόρου Α΄ (γιού της Αγίας Θεοδώρας) και εντεύθεν. Επομένως η άκαιρη και «παράτυπη» επιλογή, αποτελεί το ΠΡΩΤΟ ΑΤΟΠΗΜΑ.

Εξυπακούεται πως το πρόγραμμα για οποιονδήποτε επισκέπτη καταρτίζεται απ΄ τον φιλοξενούντα. Εδώ ποίος ήταν ο προσκαλών – φιλοξενών; Φυσικά ο επιχώριος δεσπότης και μετά ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο. Ή όχι; Και που αστόχησαν; Έρχεται λοιπόν ο Προκαθήμενος στην Άρτα, την πρωτεύουσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου που βρίθει από Βυζαντινούς Ναούς και δεν προβλέπουν να συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα έστω ολιγόωρη επίσκεψη έστω σ΄ έναν απ΄ αυτούς.

Γιατί; Μην μου πείτε ότι δεν υπήρχε χρόνος διότι αυτό θα ήταν φτηνή δικαιολογία. ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΤΟΠΗΜΑ.

Ας συνεχίσουμε όμως το οδοιπορικό των αστοχιών.

Αποτέλεσε η πλήρης, σχεδόν, αγνόηση του Κώστα Τσιλιγιάννη, η μη αναφορά, όσο κι΄ όπως του έπρεπε, στο τεράστιο έργο του, που έβγαλε απ΄ την αφάνεια τόσες προσωπικότητες της Τοπικής Εκκλησίας κι΄ όχι μόνο. Αρκέστηκαν σε μια ψιθιριστή αναφορά στ΄ όνομά του, δείχνοντας ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗ. ΤΡΙΤΟ ΑΤΟΠΗΜΑ.

Πάμε λοιπόν παρακάτω.

Απορίας άξιο είναι η απουσία αντιπροσωπείας έστω της Ι.Μ.Μ. Βατοπεδίου, της μητρικής Μονής του Αγίου Μαξίμου.

Απ΄ εκεί ξεκίνησε η επώδυνη αλλά ψυχοφελής για τους Ρώσους, πορεία του και αποστολή. Γιατί απουσίαζε; Δεν προσκλήθηκαν, ή κάποιος θεώρησε μη απαραίτητη την παρουσία της;

Σημειωτέον ότι η παραπάνω Ι. Μονή συνέβαλε τα μέγιστα – τόσο οικονομικά, όσο κι΄ άλλως πως, στην ανακοδόμησή του Ι. Ναού. Ακόμη κι η μεγάλη εικόνα της Παναγίας της Παραμυθίας, που βρίσκεται στο Ναό, είναι πιστό αντίγραφο της ομώνυμης εφέστιας εικόνας, που βρίσκεται στο Βατοπέδι και δωρήθηκε κατόπιν επιθυμίας και προτροπής, του Ηγουμένου Αρχιμ. Εφραίμ, προς Κύπριο οικονομικό παράγοντα. ΤΕΤΑΡΤΟ ΑΤΟΠΗΜΑ.

Συνεχίζουμε. Όπως είναι γνωστό οι φιλοξενούντες, είθισται να κάνουν δώρα στον φιλοξενούμενο, ώστε αυτός να θυμάται την επίσκεψη.

Έτσι έγινε κι΄ εδώ. Πρόσφεραν διάφορα δώρα, αλλά τι είδους;

Σταυρούς, Εγκόλπια, Ποιμαντορική Ράβδο, ένα Ευαγγέλιο, απ΄ τον Δήμαρχο, θαρρείς πως ο Πατριάρχης τα είχε τόση ανάγκη.

Αμέτρητα, υποθέτω πως έχει από αυτά, ή όχι; Κι΄ εγώ ρωτώ.

Ποιο απ΄ αυτά θα του θυμίζει την επίσκεψή του στην Άρτα;

Προφανώς ΚΑΝΕΝΑ. Διατηρώ μια επιφύλαξη μήπως δόθηκαν κι΄ άλλα εκτός κάμερας. Εγώ αναφέρομαι σ΄ αυτά που έδειξαν.

Καλά δεν βρέθηκε κανένας παρατρεχάμενος να προτείνει να δωρίσουν έναν ασημένιο δίσκο με χαραγμένα τα μνημεία, ή έστω ένα …. Πιάτο; ΠΕΜΠΤΟ ΑΤΟΠΗΜΑ.

Κι΄ ερχόμαστε στη συνέχεια στις προσφωνήσεις. Τι ήταν αυτό; Φλιναφηματικοί, (με αρκετές δόσεις «ευσυγκινησιακού teatrale»), λόγοι που ξέχασαν ν΄ αναφέρουν στην απαρίθμηση των Τοπικών Αγίων, ένα εξέχοντα Άγιο. Τον Άγιο Παρθένιο Επίσκοπο Ραδοβυσδίου Άρτης. Η παράλειψη αυτή επιμαρτυρεί, για μια ακόμη φορά είτε την αποστασιοποίηση απ΄ την τοπική Αγιολογία, είτε άγνοια. ΕΚΤΟ ΑΤΟΠΗΜΑ.

Συνεχίζουμε όμως, με βάση όσα ο φακός έδειξε.

Ήταν λοιπόν τόσο ενδιαφέροντα, όσα λέγονταν ώστε οι παραβρισκόμενοι. Ιεράρχες, άλλοι να κοιτάζουν αδιάφορα, πότε το ταβάνι και τις Αγιογραφίες, πότε προς την …έξοδο!!

Μάλιστα δε ένας παραβρισκόμενος πολιτικός δεν σήκωνε τα μάτια απ΄ το κινητό του τηλέφωνο …Τα συμπεράσματα δικά σας.

Τώρα όσον αφορά στους ξένους ψάλτες, δεν είδα τόσο μεγάλη διαφορά απ΄ τους ντόπιους. Δηλαδή οι «δικοί» μας είναι κατώτεροι απ΄ αυτούς που ακούσαμε; Αν αυτό δεν αποτελεί υποτίμηση και προσβολή προς τους Αρτηνούς τότε πως λέγεται;

Περιμένω όμως να δώ την αντίδραση του Συνδέσμου Ιεροψαλτών Άρτας, αν και είμαι σχεδόν σίγουρος πως δεν θα υπάρξει.

Συζητώντας, αυτές τις μέρες, μ έναν καλό φίλο και «συνοδοιπόρο» σε ιστορικές έρευνες, μου ανέφερε και σας το μεταφέρω, ότι η ιστοσελίδα της Ι.Μ.Μ. Βατοπεδίου, ενώ κάνει αναφορά στην επίσκεψη του Πατριάρχη σε Λευκάδα, Ιθάκη και Πρέβεζα, δεν κάνει καμία μνεία για την επίσκεψή του στην πόλη μας!!

Τα συμπεράσματα πάλι δικά σας.

Κι΄ ερχόμαστε τώρα στην συμμετοχή του κόσμου. Έ, αυτό είναι το ανέκδοτο για την περίπτωση! Αν δεν ήταν οι προσκαλεσμένοι με τις συνοδείες τους, οι άνδρες της Ασφάλειας, ντόπιοι και ξένοι, οι σύμβουλοι Δημοτικοί και Περιφερειακοί κι΄ άλλοι, η παρουσία του λαού ήταν πολύ μικρή έως ανύπαρκτη, για ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Αυτό θα πρέπει να προβληματίσει αυτούς που αποφάσισα και διοργάνωσαν τις εκδηλώσεις, εκτός κι αν έγιναν όλα αυτά για την δημιουργία εντυπώσεων, επομένως ήταν ΧΑΜΕΝΟΣ ΚΟΠΟΣ.

Να υπενθυμίσω ότι όλες οι Θρησκευτικές Τελετές αποσκοπούν στην πνευματική ωφέλεια των πιστών, Ή όχι;

Για πείτε μου λοιπόν εσείς, ποιο πνευματικό όφελος προέκυψε για το πλήρωμα των πιστών της Άρτας, απ΄ όλα αυτά;

Ας βγουν επιτέλους κάποιοι που εγκαταβιώνουν σε περίκλειστους χώρους κι΄ ας ρωτήσουν τον κόσμο αν και πως ωφελήθηκε πνευματικά, γιατί αλλιώς δεν θα έχουν καταλάβει τι τους γίνεται, εκτός κι αν δεν τους ενδιαφέρει, οπότε πάει περίπατο ο ρόλος κι΄ ο σκοπός για τον οποίο η Εκκλησία τους απένειμε και τους χάρισε «εις τύπον και τόπον Χριστού»…

Ύστερα απ΄ όλα τα προαναφερθέντα ο καθένας ας αναλογιστεί κι΄ ας βγάλει τα συμπεράσματά του, ψύχραιμα και σοβαρά.

Εγώ παρόλα αυτά θα ρωτήσω. Προς τι οι άσκοποι, υπερβολικοί κι΄ αναιτιολόγητοι πρωτοσέλιδοι διθύραμβοι και ύμνοι για την επιτυχία του εγχειρήματος της πρόσκλησης, απόντος του λαού.

Καλή είναι η προπαγάνδα όταν γίνεται με μέτρο κι΄ όχι με παροξυσμικές εκρήξεις, που όταν απευθύνεται σε νοήμων κοινό κι΄ όχι σε τυφλούς ή κωφούς, γιατί άλλως καθίσταται υποτιμητικοί αν όχι προσβλητικοί για το διανοητικό επίπεδο των αποδεκτών.

Όσο κι΄ αν οι επιδιώξεις κάποιων είναι να κάνουν τα μαύρο – άσπρο, τότε κοπιάζουν επί ματαίω.

Εν τέλει εσείς που μπήκατε στον κόπο να διαβάστε τις προαναφερθείσες παρατηρήσεις, πείτε μου αν επισήμανα κάτι που δεν συνέβη, αν υπερέβαλα σε κάτι, ή αν τέλος είπα κάποιο ψέμα.

Ωστόσο εύχομαι να μην ξαναγίνουμε μάρτυρες παρόμοιων ανεπιτυχών προσπαθειών, που γίνονται με θόρυβο και τυμπανοκρουσίες, χωρίς τα προσδοκώμενα ευκταία αποτελέσματα.

Να ξέρετε, πάντως ότι τα βιογραφικά δεν εμπλουτίζονται τοιουτοτρόπως… Θα τα ξαναπούμε συντόμως.

Χαίρετε και έρρωσθε!