Μετά το επιτυχημένο «Πες το μόνο στη μαμά» η συγγραφέας βιβλίων για παιδιά και εφήβους και εκπαιδευτικός Αργυρώ Μουντάκη γράφει ένα βιβλίο για τη μοναδική σχέση των πατεράδων με τα παιδιά τους με τίτλο «Μυστικά με τον μπαμπά». Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε μας μιλάει για τα δύο αυτά βιβλία, τις σχέσεις γονέων παιδιών, την αξία της φιλίας στη ζωή των παιδιών και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα θέματα της λογοτεχνίας και όχι μόνο.

Στο πρώτο βιβλίο, το «Πες το μόνο στη μαμά» ήθελα να μιλήσω για τη σημασία να μιλάνε τα παιδιά στους γονείς τους, από τα πιο απλά θέματα έως τα πιο σοβαρά. Συμβαίνουν μερικές φορές περίεργα ή και ανάρμοστα πράγματα στα παιδιά, τα οποία τα παιδάκια διστάζουν να εκμυστηρευτούν στους γονείς τους. Με αυτό το βιβλίο ήθελα να πω στα παιδιά ότι οι γονείς τους μπορούν να βρουν τη λύση σε κάθε τους πρόβλημα, αρκεί εκείνα να βρουν το θάρρος να τους μιλήσουν. Όλο αυτό ειπώθηκε μέσα από μία φανταστική ιστορία που είχε και στοιχεία αλληγορίας. Όμως ο τίτλος έδινε την εντύπωση ότι ήταν σα να αφήνω απ’ έξω τον μπαμπά, κάτι που πραγματικά δεν έκανα γιατί και στο βιβλίο αυτό ο μπαμπάς παίζει σημαντικό ρόλο. Πολλοί μπαμπάδες μου ζήτησαν να γράψω ένα βιβλίο και για εκείνους. Το «Μυστικά με τον μπαμπά» προέκυψε κάπως έτσι. Στο δεύτερο αυτό βιβλίο μιλάω για τις μικρές ή μεγάλες συνωμοσίες που κάνουν οι μπαμπάδες με τα παιδιά τους, ενώ έχουμε και τις δύο οπτικές της σχέσης: μπαμπά – γιου και μπαμπά – κόρης.

Κάθε φορά που ο Κωνσταντίνος κρέμεται στο μονόζυγο του πάρκου τα παιδιά, και μόνο τα παιδιά, που είναι κοντά του, ακούν ήχο κουδουνιών να έρχεται από το μέρος του. Γι’ αυτό και κάποια παιδιά τον αποκαλούν «Ο Κουδουνάκιας». Αυτό συνέβη έπειτα από μία κακή συμβουλή που άκουσε από έναν ξένο. Όμως οι καλοί του φίλοι, η Ελεάννα και ο Γιώργος τον υποστηρίζουν και καταφέρνουν να τον πείσουν να μιλήσει στη μαμά του για το περίεργο μυστικό του. Επίσης τον βοηθούν να ενσωματωθεί στην κοινωνία των παιδιών και να γίνει αποδεκτός από αυτά έτσι ακριβώς όπως είναι. Με τη βοήθεια των φίλων του μαθαίνει επίσης ότι για να διακρίνεται σε κάποιο άθλημα χρειάζεται απλώς να προσπαθεί και να μοχθεί τίμια. Οι πονηριές και τα «μαγικά» δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα, παρά μόνο μπελάδες.

Είναι πολύ σημαντικές οι φιλικές σχέσεις για τα παιδιά, όπως είναι και για τους μεγάλους. Στα παιδιά είναι η μισή τους ζωή. Το σχολείο και ο χρόνος που αφιερώνουν στο παιχνίδι, ή που πρέπει να αφιερώνουν στο παιχνίδι, είναι πραγματικά πολύς. Επίσης αν οι φίλοι έχουν σωστές αρχές και κάποια έστω παιδική ωριμότητα μπορούν να βοηθήσουν πολύ ένα παιδί που μπορεί να ταλανίζεται από ένα πρόβλημα. Οι καλοί φίλοι είναι θησαυροί σε κάθε φάση της ζωής του ανθρώπου.

Υποθέτουμε ότι είναι, αν σκεφτούμε τις αφηγήσεις των γονιών και των παππούδων μας για τη σχέση τους με τους γονείς τους. Για παράδειγμα παλαιότερα σπάνια οι πατεράδες διαπαιδαγωγούσαν σεξουαλικά τα παιδιά τους, αυτό το θέμα το άφηναν στην τύχη, κάτι που η πλειοψηφία των νέων γονέων δεν αφήνει στην τύχη. Επίσης παλαιότερα οι μπαμπάδες ήταν περισσότερο αφιερωμένοι στη δουλειά τους, ενώ οι σύγχρονοι μπαμπάδες προσπαθούν να βρίσκουν χρόνο να περνάνε μαζί με τα παιδιά τους.

Τα μυστικά με τον μπαμπά αφορούν μικρές χαριτωμένες συνομωσίες που μοιράζονται οι μπαμπάδες με τα παιδιά τους ερήμην της μαμάς. Όμως αυτό είναι κάτι που αφήνουμε με ερωτηματικό στο βιβλίο, αν δηλαδή όντως η μαμά δεν γνωρίζει τίποτα από όλα αυτά. Πρακτικά μπορεί να είναι το εισιτήριο διαρκείας για την αγαπημένη ομάδα, ένα φυλλάδιο πιτσαρίας για να είναι σε επιφυλακή να παραγγείλουν πίτσα όταν το φαγητό που έχουν δεν τους αρέσει πολύ, ο αφρός των μαλλιών της Ερατώς γιατί δεν την αφήνει η μαμά της να βάζει αφρό ή και ένα τεστ με όχι και τόσο καλό βαθμό. Όπως και να ‘χει πρόκειται για μικρά αλλά σημαντικά μυστικά για τον μπαμπά και το παιδί, που τα μοιράζονται με αγάπη.

Ναι. Η Ερατώ είναι ένα κοριτσάκι που δίνει αυτήν την περίοδο μία μεγάλη μάχη με μια δύσκολη ασθένεια, που μπήκε ξαφνικά στη ζωή της. Άλλαξε όχι μόνο η δική της ζωή αλλά και αυτή των γονιών της. Είμαι πολύ μακριά χιλιομετρικά και μόνο από την περιπέτεια της φιλικής αυτής οικογένειας και ένιωθα ότι το μόνο που θα μπορούσα να προσφέρω για να δώσω λίγη χαρά στην Ερατώ ήταν αυτό: να ονομάσω την ηρωίδα μου με το όνομά της και να της το αφιερώσω. Εύχομαι να βγει πολύ σύντομα γερή και δυνατή από αυτήν την δύσκολη περιπέτεια της υγείας της. Της στέλνω την αγάπη μου και την σκέψη μου.

Πρώτη συνεργασία ήταν με το «Πες το μόνο στη μαμά». Ήταν τόσο καλή συνεργασία, ώστε το «Μυστικά με τον μπαμπά» προέκυψε πολύ φυσικά. Ο εκδότης μου, ο Κυριάκος Καραΐσκος, είναι πολύ συνεννοήσιμος και θετικός άνθρωπος σε όλα τα επίπεδα της συνεργασίας μας ενώ και οι συνεργάτες του πραγματικά διαμάντια. Είμαι ευγνώμων.

Δεν ξέρω πραγματικά τον βαθμό δυσκολίας. Ανάλογα και με το πόσο ξεκάθαρο είναι στο μυαλό μας αυτό που θέλουμε να πούμε, νομίζω είναι εύκολο ή δύσκολο να αποδώσουμε συναισθήματα στο χαρτί. Και αντίστοιχα ανάλογα με το πόσο καλά τα έχουμε αποδώσει, μπορούν και οι αναγνώστες να τα αντιληφθούν. Οι λέξεις πάντως μπορούν να αποδώσουν τα συναισθήματά μας, και ένας καλός χειρισμός της γλώσσας μπορεί να αποδώσει ακόμα και τις πιο μύχιες αποχρώσεις της ψυχής.

Ανάλογα με την ιστορία. Το «Μυστικά με τον μπαμπά» μπορώ να πω ότι βγήκε απευθείας δίχως σημαντικές διορθώσεις, ενώ το «Πες το μόνο στη μαμά» πέρασε από περισσότερες διορθώσεις και «χτενίσματα». Γενικά όμως μου βγαίνει αυθόρμητα και πηγαία η συγγραφή. Λίγες είναι οι φορές που ένα κείμενο με βασάνισε. Όμως έχει συμβεί κι αυτό.

Είναι πολύ σημαντική. Όσο κι ένα καλό κείμενο. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι έχουμε ένα καλό κείμενο, μία αξιοπρεπής εικονογράφηση δίνει ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Όμως μία καλή εικονογράφηση, αναδεικνύει την αξία του καλού κειμένου ακόμη περισσότερο. Μία εικονογράφηση μπορεί να έχει και άλλα καλά χαρακτηριστικά: να είναι έξυπνη, σπιρτόζα, παιχνιδιάρικη, ζωντανή, με ωραία χρώματα και πολλά άλλα. Δόξα τω Θεώ δεν έχω παράπονο από τις/τους εικονογράφους, με τους οποίους συνεργάστηκα, έκαναν εξαιρετική δουλειά και ανέδειξαν τα κείμενά μου με τη δουλειά τους. Στα παραμύθια για τα οποία μιλάμε σήμερα εικονογράφος ήταν η Λέλα Στρούτση, η οποία έδωσε μία πολύ ωραία και λεπτεπίλεπτη χροιά στους ήρωές μου, με ωραία χρώματα, ζωντανά και χαρούμενα, όπως ταιριάζει σε ένα βιβλίο για παιδιά.

Ανάλογα. Μπορεί να μην τους κάνει κάποια εντύπωση, μπορεί και να ενθουσιαστούν όμως, κάποιοι έχουν ήδη βιβλία μου, κάτι που με συγκινεί πολύ όταν μου τα φέρνουν για να τους τα υπογράψω…

Γι’ αυτήν την ερώτηση θα έπρεπε νομίζω να γίνει κάποια έρευνα. Θα άξιζε πολύ τον κόπο. Σίγουρα κάποιοι νέοι διαβάζουν. Έχω την αίσθηση ότι είναι περισσότεροι από παλαιότερα. Αν σκεφτούμε ότι και το μορφωτικό επίπεδο των Ελλήνων έχει ανέβει ραγδαία, ίσως είναι ενδεικτικό. Αλλά υπάρχουν και πολλοί πλέον εκδοτικοί οίκοι, οι οποίοι εκδίδουν εκατοντάδες βιβλία κάθε χρόνο. Για να επιβιώνουν, αυτό σημαίνει ότι κάποιοι αγοράζουν τα βιβλία αυτά. Και δεν μπορεί να είναι μόνο μεσήλικες ή ηλικιωμένοι.

Είναι βασικό κομμάτι της ζωής μου, καθώς ασχολούμαι πολυποίκιλα. Την έχω σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο σε προπτυχιακό, μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο, την σπουδάζω ακόμα και τη μελετώ, γράφω βιβλία, κάνω κριτικές βιβλίων, διαβάζω ευχάριστα λογοτεχνία για λογοτεχνική απόλαυση αλλά και χαλάρωση στη δύσκολη καθημερινότητα που όλοι έχουμε. Την εκτιμώ και τη σέβομαι για όσα μου προσφέρει…